انواع تراکنش ها

مزایا و معایب استفاده از گس در اتریوم چیست؟

ارزهای دیجیتال برای نقل و انتقالات نیاز به هزینه تراکنش دارند. مانند بیت کوین که برای انجام تراکنش های آن نیاز به پرداخت درصدی کارمزد وجود دارد. با این حال هزینه تراکنش‌ها در بلاکچین اتریوم یا گس (gas) اتریوم مفهوم متفاوت‌تری دارد. علت اصلی این تفاوت اینست که کارمزدهای هر شبکه به ماهیت تراکنش‌های آن شبکه بستگی دارد. هر تراکنش مستلزم پرداخت هزینه‌ای به استخراج‌ کنندگان به عنوان انگیزه‌ای برای پردازش تراکنش است. از این لحاظ مفهوم کلیدی کارمزد بی شباهت به سایر ارزهای دیجیتال نیست. اما از آن‌ جایی که تراکنش‌های اتریوم پیچیده‌تر هستند نیاز به کارمزدهای متفاوتی دارند که با شیوه خاصی محاسبه می‌شود. در ادامه با مفهوم متفاوت گس نسبت به هزینه تراکنش، نحوه محاسبه هزینه گس و همچنین انواع تراکنش ها مزایای و معایب گس اتریوم آشنا خواهیم شد.

گس اتریوم چیست؟

برای درک دقیق اینکه سود خرید فروش ارزهای دیجیتال چقدر است، شناخت میزان کارمزدی که برای معاملات پرداخت می‌شود لازم است، کارمزد در اکثر ارزهای دیجیتال درصدی از قیمت همان ارز است، ولی در اتریوم گس کارمزدی است که برای انجام موفقیت آمیز تراکنش یا اجرای یک قرارداد هوشمند در بلاک چین اتریوم لازم است. یا به عبارت دیگر هزینه‌های گس پرداخت‌هایی است که توسط کاربران برای جبران انرژی محاسباتی مورد نیاز برای پردازش و اعتبارسنجی تراکنش ها در بلاک چین اتریوم انجام می‌شود. در واقع گس تخصیص بهینه منابع لازم برای ماشین مجازی اتریوم (EVM) است تا برنامه‌های غیرمتمرکز مانند قراردادهای هوشمند بتوانند به صورت اتوماتیک به شیوه ای امن اما غیرمتمرکز اجرا شوند.

گس اتریوم چگونه محاسبه می شود؟

هزینه های اتریوم را فقط می توان با اتر (ETH)، «توکن بومی بلاکچین اتریوم» پرداخت کرد. قیمت گس اتریوم نیز معمولا بر حسب واحدی به نام گیگا وی (gwei)، محاسبه می‌شود، هر گیگا وی اتریوم برابر با 0.000000001 اتریوم است. لازم به ذکر است بعد از ارتقای هاردفورک لندن اتریوم، نحوه محاسبه هزینه‌های گس اتریوم تغییر کرد. در ادامه به نحوه محاسبه گس فی در قبل و انواع تراکنش ها بعد هاردفورک لندن می پردازیم.

نحوه محاسبه گس فی قبل از هاردفورک لندن

فرض کنید آلیس می خواهد ۱ عدد اتریوم به باب پرداخت کند. با حد مجاز گس ۲۱۰۰۰ واحد و قیمت گاز یا کارمزد پایه ۲۰۰ gwei، کل کارمزد به صورت زیر محاسبه می شود: (واحد گاز (حد) x قیمت گاز هر واحد)

۲۱۰۰۰ x ۲۰۰ = ۴۲۰۰۰۰۰ گیگاوی و اگر به اتریوم محاسبه کنیم ۴۲۰۰۰۰۰÷ ۱۰۰۰۰۰۰۰۰= ۰.۰۰۴۲ eth

به عبارت دیگر وقتی آلیس ۱ اتریوم را ارسال می کند، 1.0042 ETH از کیف پول او برداشته می شود. و باب ۱ ETH دریافت می کند، یک ماینر اتریوم نیز 0.0042 ETH دریافت می‌کند.

از زمان وقوع ارتقا لندن، هر بلوک یک هزینه پایه دارد که توسط شبکه و بر اساس تقاضای فعلی برای فضای بلوک محاسبه می شود. این کارمزد پایه می سوزد (از بین می رود)، بنابراین اکنون انتظار می رود که کاربران برای هر تراکنش یک انعام یا کارمزد اولویتی در نظر بگیرند هر چه انعام بیشتر باشد، اولویت تراکنش‌ها بیشتر می شود. این انعام بعنوان پاداش جدید ماینرها است

محاسبه گس فی پس از ارتقا لندن

مانند مثال قبل فرض کنید آلیس می‌خواهد یک اتریوم به باب انتقال دهد. با محدودیت گاز ۲۱۰۰۰ واحد، هزینه پایه ۱۰۰ گیگاوی، و انعام ۱۰ گیگاوی، با فرمول جدید محاسبه گس فی برابر است با، واحدهای گاز (حد) x (هزینه پایه + هزینه انعام).

۱۰۰+۱۰ × ۲۱۰۰۰= ۲۳۱۰۰۰۰ gwi

یا ۲۳۱۰۰۰۰÷ ۱۰۰۰۰۰۰۰۰۰= ۱.۰۰۲۳۱ اتریوم

متغیرهای اساسی تعیین هزینه گس

واحد گاز یا محدودیت گس (gas limit):

حد استاندارد واحد گس اتریوم ۲۱ هزار واحد است. محدودیت گس به حداکثر مقدار گازی که کاربر می‌تواند برای انجام تراکنش مصرف کند اشاره دارد. محدودیت گس برای انواع تراکنش‌ها متفاوت است،از آنجایی که تراکنش‌های مربوط به قراردادهای هوشمند پیچیده‌تر هستند و به قدرت محاسباتی بیشتری برای اجرا نیاز دارند. بنابراین نسبت به تراکنش‌های ساده‌تر مانند ارسال پرداخت، به محدودیت گس بیشتری نیاز دارند. تنظیم بیش از حد مجاز گس خوب است چون EVM آنچه را که استفاده نشده است بازپرداخت می‌کند. اما تنظیم یک حد گاز بسیار کم می‌تواند منجر به از دست رفتن مقداری اتریوم و رد شدن تراکنش کاربر شود. خوشبختانه در اکثر کیف پول‌های امروزی برای فروش اتریوم یا سایر تراکنش‌ها حالتهای مختلفی از گس فی جهت انجام روند آهسته، متوسط یا سریع تراکنش تعریف شده است

کارمزد پایه

کارمزد پایه به حداقل مقدار گاز مورد نیاز برای گنجاندن تراکنش در بلاک چین اتریوم اشاره دارد. مقدار گس مورد نیاز برای کارمزد پایه، صرف نظر از اینکه چه نوع معامله ای باشد، با توجه به تقاضای یک تراکنش تعیین می‌شود. از آنجایی که کارمزدهای پایه بر اساس تقاضا تعیین می‌شوند، به صورت پویا بر اساس تعداد کاربرانی که در هر زمان با شبکه تعامل دارند، تنظیم می‌شوند.

انعام

انعام که به عنوان کارمزد اولویت نیز شناخته می‌شود، کارمزد اضافی است که برای تکمیل سریع‌تر تراکنش پرداخت می کنید، این انواع تراکنش ها کارمزد بیشتر به عنوان یک پاداش شناخته می‌شود زیرا انگیزه اقتصادی استخراج کنندگان اتریوم است تا تراکنش شما را قبل از دیگران تایید کنند. هنگامی که یک ماینر تراکنش را با کارمزد اولویت تایید می کند، آن را به عنوان انعام دریافت می‌کند. از آنجایی که ماینرها می‌توانند ببینند چه تراکنش‌هایی شامل انعام می‌شوند، در راستای انگیزه اقتصادی آن تراکنش را در اولویت قرار می‌دهند.

مزایا و معایب استفاده از گس در اتریوم چیست ؟

همانطور که اشاره شد، به دلیل گستردگی اکوسیستم اتریوم و تعدد و تنوع برنامه های کاربردی؛ مانند پروژه‌های دیفای، بازی‌های بلاک چینی، متاورس، توکن‌های هواداری و NFT تعداد تراکنش‌ها بسیار بالا است و ثبت آن‌ها در شبکه به زمان بیشتری نیاز دارد. تنها عیب گس اتریوم را می‌توان افزایش بی رویه آن دانست، چون با تقاضای زیاد تراکنش‌ها هزینه ثبت تراکنش‌ها در شبکه بالا می‌رود در نتیجه هزینه گس افزایش یافته و این مساله شبکه را با مشکل مواجه خواهد کرد.

مزیت استفاده از گس در اتریوم

اولین مزیت استفاده از گس در اتریوم، تشویق ماینره و افزایش انگیزه آن ها برای فعالیت در شبکه اتریوم است. ماینرها ضمن انجام فعالیت استخراج، باعث تامین امنیت و غیرمتمرکز بودن بلاکچین می‌شوند و بدون آن‌ها عملا پروژه‌ای وجود نخواهد داشت.

مزیت دوم هزینه گس پیشگیری از وقوع حملات اسپم در شبکه است، چرا که برای حمله گسترده به شبکه، کاربران باید هزینه فوق العاده بالایی را به عنوان هزینه کارمزد به شبکه پرداخت کنند.

سخن پایانی

تنها عیب گس فی می‌تواند افزایش بی رویه هزینه های تراکنش باشد و مزایای آن افزایش امنیت شبکه، افزایش انگیزه اقتصای ماینرها و همچنین برقراری عدالت در پرداخت هزینه تراکنش ها است. گس فی جدید بعد از هاردفورک لندن نیزکاربران را قادر می سازد تا هزینه کل تراکنش خود را پیش بینی کنند. آنها همچنین می توانند انعام بالاتری را برای ماینرها ارسال کنند تا تراکنش های خود را اولویت بندی کنند..

لازم بذکر است با اینکه استخراج اتریوم جزو پرسودترین ماینینگ های ارز دیجیتال است ولی در مقاطعی از بازار نزولی کاهش شدید قیمت، باعث کاهش درآمد ماینرها شده و آنها را به نقطه تسلیم می رساند، بنابراین پرداخت بهینه گس اتریوم برای شبکه ضروری است، در ادامه می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر

which cryptocurrency mining is profitable? می‌توانید پرسودترین ارز دیجیتال از طریق ماینیگ را ببینید، و همچنین آخرین مزیت گس فی جدید نیز تضمین اجرای درست تراکنش است

ارز دیجیتال یا رمز ارز چیست؟

اگر اندکی به مباحث روز و مخصوصا سرمایه گذاری علاقه داشته باشید، حتما می دانید امروزه بحث ارز های دیجیتال یا همان کریپتوکارنسی بسیار داغ است.

رمز ارزها اختراعی هستند که تمام ساختارهای بازار و تجارت را دگرگون خواهد کرد. همانطور که زمانی اجداد ما تصوری از خرید اینترنتی نداشتند، با ارزهای دیجیتال دیدگاه ما از مفهوم پول نیز تغییر خواهد کرد. در این مطلب مبحث ارز دیجیتال یا رمز ارز را بیشتر توضیح خواهیم داد. پس تا انتها همراه ما باشید.

رمز ارز و ارز دیجیتال چیست؟

برای توضیح مفاهیم باید ابتدا بتوانیم آن ها را از هم تشخیص دهیم.

ارز دیجیتال

مفهوم ارز دیجیتال از رمز ارز متفاوت است. به طور کلی هر پولی که در تراکنش دیجیتال مبادله شود، ارز دیجیتال است.

ارز دیجیتال به طور کلی شامل 2 مورد می شود: تمامی وجوه اینترنتی و رمز ارزها. یعنی تمامی تراکنش هایی که بدون وجود فیزیکی پول انجام شده و ما در زندگی روزمره با آن ها سر و کار داریم نیز شامل ارز دیجیتال می شوند.

رمز ارز ها

رمز ارزها زیر مجموعه ارزهای دیجیتال هستند. رمز ارزها دسته ای از ارزها دیجیتالی هستند که ماهیتی کاملا مجازی دارند.

رمز ارزها سیستم هایی هستند که امکان پرداخت های امن آنلاین را به صورت توکن های مجازی فراهم می کنند. در واقع رمز ارزها براساس رشته ای از ریاضیات به نام کریپتوگرافی یا همان رمزنگاری بنا شده اند.

«رمز» به الگوریتم ها و تکنیک های رمزنگاری مختلف اشاره می کند. این تکنیک ها تضمین کننده امنیت سیستم رمز ارز هستند، مانند رمزگذاری منحنی بیضوی، جفت کلیدهای عمومی و خصوصی و توابع هش.

تفاوت رمز ارز با سایر ارزهای دیجیتال در این است که رمز ارزها هرگز به صورت فیزیکی وجود ندارند و ماهیتشان ملموس نیست. ولی ارزهای دیجیتال دیگر با استفاده از عابر بانک به پول فیزیکی تبدیل می شوند.

شما می ‌توانید از رمز ارزها برای خرید استفاده کنید اما بیشتر مردم برای سرمایه گذاری از رمز ارزها استفاده می کنند.

گرچه باید بدانید سرمایه گذاری روی رمز ارزها ریسک بالایی دارد و برای موفقیت در این کار باید ساز و کار رمز ارزها را بلد باشید.

دلیل و ایده پشت ایجاد رمز ارزها

ایده ایجاد رمز ارزها از سال 1983 مطرح شده است و تا سال 2009 چندین رمزنگار در مقاله های خود به توصیف رمز ارزها پرداختند.

اما سال 2009 اولین رمز ارز با نام بیت کوین توسط فرد یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو به وجود آمد. همان طور که بالاتر گفتیم رمز ارزها کاملا مجازی هستند و با کدهای برنامه نویسی طراحی شده اند.

ایده اصلی ساخت رمز ارزها به وجود آوردن ارزی است که مشکلات ارزهای سنتی را نداشته باشد و این کار را با اعطای تمامی قدرت و مسئولیت به صاحبان ارز انجام می شود.

به عبارت دیگر بانک ها یا حتی سازندگان خود این رمز ارزها قدرت کنترل آن را ندارند و خود سیستم کامپیوتری رمز انواع تراکنش ها ارز و فرد مسئول ایجاد آن هستند.

با این روند قدرت از بانک ها و دولت ها خارج می شود، زیرا حتی برای ایجاد امنیت سیستم رمز ارز هم به آن ها نیازی نداریم. شاید از این حرف تعجب کنید. اما توضیح خواهیم داد که چطور ممکن است.

رمز ارز ها چگونه کار می کنند؟

اول از همه باید بدانید که رمز ارز تکنولوژی جدیدی محسوب می شود و بسیار طبیعی است که در درک آن دچار مشکل شویم.

ابتدا باید با بعضی از مفاهیم که مخصوص دنیای رمز ارزها هستند آشنا شویم.

گره یا نود

در دنیای ارزهای رمزنگاری شده گره یا نود (node) کامپیوتری است که به یک شبکه کریپتو متصل می شود. این گره از شبکه رمز ارزها، تراکنش ها و تایید یا میزبانی یک نسخه از بلاک چین پشتیبانی می کند.

از نظر انتقال تراکنش ها هر کامپیوتر شبکه (نود) دارای یک کپی از بلاک چین ارز رمزنگاری شده ای است که از آن پشتیبانی می کند.

هنگامی که یک تراکنش انجام می شود نود ایجاد کننده تراکنش جزئیات را با استفاده از رمزگذاری به سایر نودها در سراسر شبکه نود منتقل می کند تا تمام تراکنش ها ثبت شوند.

بلاک چین

اگر روی اسکناس های پول را نگاه کنید هر اسکناس کدی منحصر به خود را دارد که نشان می دهد کجا و چه زمانی چاپ شده است. رمز ارزها نیز این چنین هستند. هر کدام از آن ها کدی منحصر به خود را دارند، با این تفاوت که کاملا مجازی هستند.

اگر فرض کنیم تمام این داده ها در یک مرکز داده جمع آوری شده باشند. با توجه به وجود هکرهای حرفه ای ایجاد امنیت برای این کدها بسیار سخت می شود. اما برای این مشکل هم تدبیری به اسم بلاک چین اندیشیده شده است.

بلاک چین نوعی دفتر کل توزیع شده است که تراکنش ها را به صورت زنجیره ای از بلوک ذخیره می کند و به تمام گره های نتورک می فرستد. این شبکه برای این کار از تکنولوژی نظیر به نظیر استفاده می کند.

تمامی اطلاعات تراکنش ها به جای این که در یه مرکز جمع آوری شوند، توزیع و پخش شده هستند تا دسترسی هکرها به آن بسیار سخت شود.

در واقع تمام گره های شبکه یک نسخه از بلاک چین را دارند و در این حالت برای هک کردن این سیستم لازم است تا نیمی از گره های شبکه را به طور همزمان هک کرد.

این کار تقریبا غیرممکن است و همین ویژگی بلاک چین امنیت کامل رمز ارزها را تایید می کند. با وجود تکنولوژی بلاک چین دیگر برای ایجاد امنیت نیازی به بانک ها و قوانین معاملات مجازی نیست.

همین موضوع باعث شده تا ایجاد تراکنش بسیار سریع و آسان باشد. در واقع با این کار بخش واسطه معاملات و بالطبع دستمزد آن ها را حذف می کنیم.

این تکنولوژی اولین بار توسط گروه یا فردی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو به کار گرفته شد و دلیل اصلی موفقیت بازار رمز ارزها است.

تکنولوژی بلاک چین آنقدر امن است که احتمالا در آینده در قسمت های مهم و کلیدی هم به کار رود. به عنوان مثال پیش بینی می شود از این تکنولوژی در رای دادن آنلاین استفاده شود.

ماینینگ

ماینینگ در لغت به معنای استخراج کردن است و اکثر ما در باره ماین انواع تراکنش ها کردن و استخرج بیت کوین شنیده ایم اما ممکن است معنای دقیق این اصطلاحات را نداریم. ماینینگ در واقع اعتبارسنجی تراکنش ها است.

هر تراکنشی که انجام می شود یک سری داده در شبکه نودها منتشر می کند و یکی از نودها باید این اطلاعات را پردازش کند تا به بلاک تبدیل شود.

هر بلاک باید با یک امضا تایید شود که برای آن امضا باید یک سری معادلات بسیار پیچیده کامپیوتری و ریاضی حل شوند.

بعد از امضای تایید بقیه نودها هم باید آن تراکنش را با توجه به داده هایی که نود اول منتشر می کند تایید کند و به این شکل این تراکنش در مناطق مختلف تایید می شود.

نودی که این پردازش ها را انجام می دهد به عنوان پاداش مقداری از ارز آن بلاک چین را (به عنوان مثال بیت کوین) می گیرد. به همین دلیل به آن ماینینگ و به نودی که این کار را انجام می دهد ماینر می گویند.

از آن جایی که پاداش ماینرها ارز دیجیتال با ارزشی مانند بیت کوین است رقابت بسیار زیادی بین افراد برای ماین کردن وجود دارد.

در ابتدا معادلات ریاضی مذکور آن قدر سخت نبود. اما امروزه به دلیل گسترش دنیای بیت کوین و وجود رقابت شدید این معادلات بسیار دشوار شده اند و برای حل آن ها به دستگاه های پیشرفته و مصرف برق زیاد نیاز داریم.

کیف پول

کیف پول ارزهای دیجیتال عبارات خاصی را در اختیار شما می گذارد که به هیچ وجه نباید فراموش کنید یا به کسی بگویید.

اگر اختیار کیف پولتان را از دست بدهید یا عبارات بازیابی آن را فراموش کنید، دیگر نخواهید توانست به دارایی دیجیتال خودتان دسترسی پیدا کنید.

برای مطالعه بیشتر به بلاگ پست “کیف پول دیجیتال چیست؟” مراجعه کنید.

انواع ارز های دیجیتال

رمز ارزها به چند دسته عمده تقسیم می شوند:

کوین ها را می توان به دو دسته دیگر تقسیم کرد:

• آلت کوین
• و سایر کوین ها (به عنوان مثال شت کوین ها)

اجازه دهید به صورت مختصر هر کدام را بشناسیم.

ارز دیجیتال بیت کوین

بیت کوین اولین و با ارزش ترین رمز ارز است. بیت کوین با استفاده از تکنولوژی بلاک چین توانسته است امنیت را به عنوان پایه اصلی تراکنش ها نگه دارد. این کار باعث حذف بانک ها و موسسات مالی از داد و ستدهای مربوط به بیت کوین شده است. بیت کوین از بلاک چین اختصاصی خود استفاده می کند.

طبق تصمیم خالق بیت کوین برای حفظ تعادل و تقویت ارزش درک شده این ارز تعداد ثابتی از آن وجود دارد که حدود 21 میلیون است. هرچند هنوز تمام آن ها استخراج نشده اند.

هنگامی که تمام 21 میلیون بیت کوین استخراج شوند، دیگر بیت کوین های قابل استخراج به پایان می رسند. تنها راه برای استخراج بیشتر این است که پروتکل بیت کوین اجازه دهد.

ارز دیجیتال آلت کوین

آلت کوین ها کوین هایی هستند که کد آن ها با استفاده از تغییر در کد بیت کوین به وجود آمده است و همچنین روی بلاک چین بیت کوین مبادله می شوند.

به طور کلی به کوینی که بیت کوین نباشد و روی بلاک چین آن مبادله شود، آلت کوین می گوییم. آلت کوین خلاصه شده آلترنیتیو کوین است که به بیت کوین نبودن آن اشاره دارد.

مانند بیت کوین اکثر آلت کوین ها دارای محدودیت عرضه هستند. اگرچه اکثر آلت کوین ها بر اساس همان چارچوب اصلی بیت کوین ساخته شده اند اما بسیاری از آن ها ادعا می کنند نسخه های بهتری از بیت کوین هستند و آمده اند جای پادشاه ارزهای دیجیتال را بگیرند.

سیستم هر آلت کوین می تواند متفاوت از سیستم دیگری باشد. زیرا برای اهداف و برنامه های مختلف ایجاد و به روش های مختلفی هم در جامعه شناخته شده اند.

توکن ها

بر خلاف آلت کوین ها، توکن ها از طریق یک پیشنهاد اولیه کوین یا ICO که بسیار شبیه به عرضه سهام است ایجاد و ارائه می شوند.

توکن ها همیشه برای خرید و فروش استفاده نمی شوند، می توانند استفاده های متعددی داشته باشند و بیشتر از خرید و فروش برای توصیف و مقایسه عملکرد به کار می روند.

مانند دلارهای آمریکا آن ها ارزش را نشان می دهند اما به خودی خود از ارزش برخوردار نیستند.

استیبل کوین

استیبل کوین ها رمز ارزهایی هستند که قیمت آن ها طوری طراحی شده است که به یک رمز ارز، پول فیات، کالاهای قابل مبادله (مانند فلزات گرانبها یا فلزات صنعتی) یا حتی دلار آمریکا وابسته باشد.

در اصل استیبل کوین ها با پشتیبانی آن چه که به آن وابسته اند ارزش می یابند و به خودی خود ارزشی ندارند. از آن جایی که رمز ارزهایی مثل بیت کوین نوسانات بسیار زیادی دارند این کوین ها ایجاد شده اند تا بستری کم ریسک و امن برای سرمایه گذاران ایجاد کنند و به مقابله با نوسانات بازار رمز ارزها بپردازند.

تتر یکی از انواع استیبل کوین است که طرفداران زیادی دارد. از انواع استیبل کوین می توانیم به USD و WBTC اشاره کرد.

بعضی از انواع آلت کوین ها

اجازه دهید تعدادی از آلت کوین های محبوب را به صورت خلاصه معرفی کنیم.

اتریوم

برخلاف بیت کوین اتریوم بیشتر از ارزهای دیجیتالی روی اپلیکیشن های غیر متمرکز (Dapps) تمرکز می کند. می توانید اتریوم را به عنوان یک فروشگاه برنامه در نظر بگیرید.

این پلتفرم به دنبال این هدف است که کنترل برنامه ها را به سازندگان اصلی خود بازگرداند و واسطه ها را حذف کند. تنها شخصی که می تواند تغییراتی در برنامه ایجاد کند، خالق اصلی است. توکن مورد استفاده در اینجا اتر نام دارد که توسط توسعه دهندگان و کاربران برنامه به عنوان ارز استفاده می شود.

ریپل

براساس تکنولوژی بلاک چین ساخته نشده است و واحد آن XRP است و بیشتر برای استفاده کمپانی های بزرگ است تا افراد.

لایت کوین

ماهیت، سیستم و استفاده از لایت کوین بسیار مشابه بیت کوین است. این ارز دیجیتال در سال 2011 توسط چارلی لی کارمند سابق گوگل ایجاد شد. او آن را برای بهبود فناوری بیت کوین با زمان معاملات کوتاهتر، هزینه های کمتر و ماینرهای متمرکزتر طراحی کرد.

بیت کوین کش

بیت کوین کش در سال 2017 معرفی شد و یکی از محبوب ترین انواع رمز ارزهای در بازار است. تفاوت اصلی این ارز دیجیتال با بیت کوین اصلی اندازه بلاک 8 مگابایتی آن است که در مقایسه با بلاک 1مگابایتی بیت کوین اصلی سرعت پردازش سریع تری را فراهم می کند.

استلار

هدف از استلار کمک به کسب و کارهایی است که به سیستم های بانکی سنتی دسترسی ندارند. این رمز ارز بر انتقال سریع و کارآمدتر پول تمرکز دارد.

آینده ارز های دیجیتال

بسیاری از افراد ادعا می کنند سیستم رمز ارزها ذاتا غیرقابل اعتماد و پر ریسک است، زیرا ارتباط مستقیمی با هیچ ارگان و دولتی ندارد. اما حامیان آن ها اتفاقا این موضوع را نقطه برتری رمز ارزها بر سیستم ارزی سنتی می دانند.

اگرچه برخی از اقتصاددانان رمز ارزها را متکی به بیت کوین می دانند و معتقد هستند بیت کوین تحت کنترل حکومت چین است و آینده پایداری را برای رمز ارزها متصور نمی شوند.

بعضی از اقتصاددانان دیگر اعتقاد دارند تکنولوژی بلاک چین و رمز ارزها برای همیشه اقتصاد سنتی و بانک محور بشر را تغییر خواهند داد.

اما چیزی که تمام اقتصاددانان چه مخالف و چه موافق در آن هم نظر هستند عدم اطمینان در مورد این بازار است. نتیجه کلی اما به این سمت است که اگر هم بازار رمز ارزها گسترش یابد باز هم ارزش دلار بالاتر از آن خواهد بود و برای سرمایه گذاری های طولانی مدت استیبل کوین ها بهترین گزینه هستند.

سخن نهایی

رمز ارزها دنیای خود را دارند. این دنیا پر از مفاهیم جدیدی است که برای بیشتر ما قابل درک نیست. ما امروز در برابر رمز ارزها مانند افرادی هستیم که به تازگی آتش را کشف کرده اند. همانقدر که ممکن است برای ما سودآور باشد امکان ضرردهی جبران ناپذیری هم دارد.

بهترین کار این است که اگر می خواهید وارد این بازار شوید آگاهانه این کار را انجام بدهید و ابتدا از ماهیت و ساز و کار کلی و جزئی رمز ارزها اطلاعات کسب کرده و سپس سرمایه گذاری کنید.

مفاهیم مربوط به سوئیچ و سامانه پرداخت الکترونیکی

سوییچ یک سیستم یکپارچه با امکان پذیرش مجوز و ایمن کردن معاملات ملی طبق قوانین تعیین شده است.
سوئیچ انتقال وجه الکترونیکی، یک ارتباط اساسی بین چند مشتری و یک سیستم پشتیبان یک موسسه مالی ایجاد می کند. این روش به بانک ها این امکان را می دهد که چندین کانال خدمات دهی فردی را در اختیار مشتری قرار دهد. و این موضوع نیز به سواد دیجیتال برمیگردد.

سامانه پرداخت اکترونیکی

ویژگی های خدمات دهی فردی، اجازه می دهد تا بانک تجربه مشتری و بازده کار را بهتر کرده و حجم تراکنش های خود را بالا ببرند، در حالی که هزینه عملیات را کاهش دهد. از طرف دیگر، مشتریان می توانند بدون محدود شدن در سالها و ساعت ها سپری کردن در بانکداری سنتی، تعداد بیشتری تراکنش انجام دهند.

شرکت برنامه نویسان نو اندیش پاسارگاد ، با تهیه کردن نرم افزار مدیریت صندوق قرض الحسنه ، برای مدیریت حساب ها و تراکنش ها به مشتری کمک می کند، تا آن ها به راحتی به انجام عملیات بانکی بپردازند. جالب است بدانید که در این نرم افزار معیار وام دهی بانک ها نیز لحاظ شده و به صاحبان قرض الحسنه در اعطای وام کمک میکند

شما عزیزان می توانید برای درخواست دمو و گرفتن پاسخ سوالات خود در این زمینه با ما تماس بگیرید، تا مشاوران ما راهنمایی های لازم را در اختیارتان قرار دهند.

شماره کارت و ترمینال در واقع همان مشتریان افراد جامعه و فروشندگان هستند. مانند شعبه واقعی که افراد جامعه با شماره مشتری و شماره حساب شناخته می شوند و امضا افراد و کارت شناسایی احراز هویت را انجام می دهد، در حالی که بررسی هویت فرد در این حالت، با دو عامل رمز کارت و رمز ترمینال و با استفاده از کارت انجام می شود.

اجزاء سامانه پرداخت الکترونیکی

انواع سوئیچ در پرداخت های الکترونیکی

سوییچ صادر کننده

صادر کننده کارت را چاپ و توزیع می کند. این کارت به مشتریان بانک داده می شود و همینطور در واقع هویت مشتری را نیز با داشتن کارت و رمز آن تایید می کند.

سوئیچ پذیرنده

وسیله ای است که تراکنش ها را در خود جمع می کند و کارت خوان در آن نصب شده و نگهداری می شود. این وسیله ترمینال و فروشنده را بررسی کرده تا هویت صحیحی داشته باشند و با فروشنده نیز تسویه حساب می کند.

Host سامانه ای کامپیوتری در بانک به عنوان منبعی برای اطلاعات مربوط به حساب مشتریان بانک است. این سامانه، حساب مشتریان و در واقع حساب های متصل به کارت را مدیریت کرده و نگهداری می کند در حین این که می تواند سند بستانکار و بدهکار ارائه دهد.

سامانه ی پیشرفته تری این روزها در بانک ها به عنوان CORE Banking به کار برده می شود که بر پایه همین سامانه Host است و فقط یکی از ده ها وظیفه این سامانه، همان کاری است که HOST برای حساب های متصل به کارت انجام می داد.
تراکنش در واقع تمام عملیات بانکی است که منجر به بستانکار یا بدهکار شدن چند یا یک حساب می شود. تراکنش از بانکداری سنتی به بانکداری الکترونیکی منتقل شده و گسترده تر نیز شده است.

پایانه

پایانه یا ترمینال، به درگاهی می گویند که بتوان خدمات بانکی را به صورت الکترونیکی از راه دور انجام داد. زمانی که مشتری از کارت خود در پایانه استفاده می کند، تراکنش در آن آغاز می شود. در واقع کارت از پایانه می خواهد کاری را برای او انجام دهد.

فروشنده

سازمان، واحد خدماتی یا تجاری، فروشگاه و هر موسسه ای که ترمینال بانکی را اختیار می کند و در محل کار مورد استفاده قرار می دهد، فروشنده محسوب می شود.

روش کار سوئیچ در سامانه پرداخت الکترونیکی

محل و چکونگی قرارگرفتن این موارد اهمیت فراوانی دارد، که برای فهمیدن این موارد است باید بدانیم که هرکدام با چه مورد دیگری در ارتباط است و یا اصلا در کدام مسیر قرار داد.

هنگامی که شخص کارت را روی ترمینال می کشد یا وارد ترمینال می کند، ترکیبی از اطلاعات کارت، اطلاعات ترمینال و اطلاعات محیطی مانند ساعت، تاریخ و … در قالب یک پیام برای سوئیچ پذیرنده ارسال می گردند. سوئیچ پذیرنده پس از تائید اولیه تراکنش و تصدیق هویت ترمینال، تراکنش را در قالب یک پیام برای صادر کننده ارسال می نماید. صادر کننده دستور انجام عملیات مالی را برای سیستم بانکی ارسال نموده و منتظر پاسخ می ماند. در هنگام برگشت مسیر معکوس تا ترمینال طی می شود تا وضعیت تراکنش به اطلاع دارنده کارت و فروشنده برسد.

(2 votes, average: 5٫00 out of 5)

تراکنش های بانکی و بررسی آنها در ایران

تراکنش های بانکی ، جزء اساسی و لاینفک فرآیند پولشویی هستند. پولشویان برای بهره برداری از عواید حاصل از جرائم، پول های کثیف را فارغ از منشأ آن ها به سیستم بانکی تزریق میکنند و با مجموعه ای از نقل و انتقالات سعی در گم کردن رد آن ها می نمایند. نهایتاً مبلغ مذکور را به تعداد محدودی حساب منتقل میکنند (یکپارچه سازی)، علی رغم ظاهر ساده فرآیند پولشویی، باید توجه داشت که امکان شناسایی تراکنش های پول شویان با یک روش ساده و سرراست وجود ندارد زیرا سریع و ساده تر شدن انتقال پول از سویی و همه گیر شدن استفاده از انواع پول های جدید، مخصوصاً پول الکترونیکی ، موجب شده روزانه میلیونها تراکنش بانکی انجام شود و جستجو در میان میلیون ها تراکنش انجام گرفته در شبکه بانکی و تطبیق آن با مصادیق پول شویی توسط نیروی انسانی غیرممکن است.

تراکنش بانکی مشکوک

تراکنش هایِ بانکی، جزء اساسی و لاینفک فرآیند پولشویی هستند. پولشویان برای بهره برداری از عواید حاصل از جرائم، پول های کثیف را فارغ از منشأ آن ها به سیستم بانکی تزریق میکنند

روش های شناسایی پولشویی در حوزه بانک

1. کنترل بر اساس قواعد مشخص شده تحقیق میدانی و پرس و جو از افراد و بررسی ورود و خروج پول و منبع و منشا آن
2. شناسایی مشتریان و فعالیت های پرمخاطره توسط کارمندان بانک
3. تحلیل های مالی و مالیاتی حساب ها ی افراد
4. شناسایی داده های پَرت

تراکنش های بانکی در سایر کشور ها : آمریکا با داده کاوی تراکنش های منفی رو پیدا کرد

داده کاوی:

داده کاوی فرآیند بکارگیری تکنیک های حوزه هایی مانند آمار، یادگیری ماشین، ماشین های بردار و مصورسازی برای تحلیل داده های خام و استنتاج اطلاعات مفید از آن ها می باشد

انواع روش داده کاوی داده های پرت

1.دسته بندی داده های پرت

2.خوشه بندی داده های پرت

3.تحلیل داده های پرت

داده های پَرت به سه دسته تقسیم میشوند

1. سراسری:بررسی همه تراکنش های افراد

2. بافتاری:بررسی یک دسته خاص (درآمد خاص، دارایی خاص، ماشین خاص، مسکن خاص و…((قاچاقچی نحوه درآمد و دارایی متفاوتی دارد نسبت به یک مدیر )))

3. گروهی:تراکنش مشکوک بین افراد مختلف که نتیجه نقل و انتقالات بین حساب ها ی افراد مختلف می باشد و یا تعدادی از تراکنش های ی نفر در یک برهه خاص بررسی می شود.

بررسی تراکنش های بانکی در ایران

در ابتدا ستاد مبارزه با پولشویی اطلاعات تراکنش های بانکی مشکوک را به سازمان مالیات مربوطه ارسال می کنند ، یک کمیته ای در سازمان مالیاتی برای بررسی تراکنش ها بانکی در نظر گرفته شده است که قبل از دعوت از مودی ، حجم ریالی گردش حساب های بانکی را با سوابق مالیاتی و حجم فعالیت های تشخیصی مودی یا سایر فعالیت های مالی اشخاص مطابقت می‌دهند و پالایش ، تلخیص می کنند در صورتی که اکثریت اعضاء، اطلاعات تراکنش های بانکی برای هر سال را با عملکرد مالی و یا مالیاتی همان سال مودی و مالیات های تشخیصی و مطالبه شده به صورت تقریبی مطابق بدانند، الزامی به حسابرسی مالیاتی اطلاعات نبوده و صورتجلسه ای مبنی بر عدم نیاز به صدور برگ تشخیص تنظیم و از طریق اداره کل ذیربط برای دفتر مبارزه با فرار مالیاتی و پولشویی ارسال می شود. اما اگر پس از بررسی های مربوطه از نظر کمیته، اطلاعات تراکنش های بانکی قابل بررسی تشخیص داده شود باید بررسی شوند.

اطلاعات تراکنش های بانکی مشکوک توسط دفتر مبارزه با فرار مالیاتی و پولشویی باید حداقل یک ماه قبل از انقضای مهلت رسیدگی ارسال شود.

تراکنش های بانکی که اساسا ماهیت درآمدی برای صاحب حساب ندارند از قبیل:

• تراکنش های بانکی مربوط به اعضای هیات مدیره و سهامداران اشخاص حقوقی با تایید شخص انواع تراکنش ها حقوقی مورد نظر
• دریافتی و پرداختی مرتبط به حق شارژ
• دریافتی و پرداختی به حساب بستگان (در صورتی که ماهیت درآمدی آن توسط اداره امور مالیاتی اثبات نشود)
• تسهیلات بانکی دریافتی
• انتقالی بین حسابهای شخص
• انتقال بین حسابهای شرکا در مشاغل مشارکتی
• تنخواه های واریزی به حساب اشخاص توسط کارفرما با تایید کارفرمای ذی ربط.
• دریافت ها و پرداخت های سهامداران و اعضای هیات مدیره اشخاص حقوقی که طرف مقابل آن در دفاتر شخص حقوقی در حسابهای دریافتنی و پرداختنی ( جاری شرکا) منظور شده است.
• قرض و ودیعه دریافتی و پرداختی
• وجوه دریافتی ناشی از جبران خسارت
• انتقالی بین حساب های بانکی اشخاص در صورتی که مربوط به درآمد نباشد
• مبالغ دریافتی و پرداختی اشخاص به عنوان واسط با توجه به فضای کسب و کار اشخاص حقیقی (در صورتی که ماهیت درآمدی آن توسط اداره امور مالیاتی اثبات نشود)

بررسی تراکنش های بانکی به عهده سازمان مالیات

طبق بند 11 بخشنامه 200/99/16 از حدس و گمان تعیین شغل مودی بدون وجود مستندات پرهیز شود و در موارد ابهام در خصوص موضوع فعالیت مودی برای راستی آزمایی و به منظور تشخیص صحیح نوع فعالیت، گروه رسیدگی موظف است علاوه بر استفاده از شواهد و قرائن در تشخیص نوع فعالیت مودی، نمونه ای از تراکنش های بانکی را از طریق رد یابی و حتی المقدور انطباق با طرف حساب آن رهگیری و مستند سازی نمایند.

کوین چیست؟ کاربرد و انواع آن

فناوری بلاک چین منبع باز است، به این معنی که هر توسعه‌دهنده نرم‌افزاری می‌تواند از کد منبع اصلی استفاده کند و چیزی جدید با آن ایجاد کند. توسعه دهندگان این کار را انجام داده اند. بیش از 10000 ارز دیجیتال مختلف در حال گردش است وروزانه پروژه‌های جدید رو به افزایش هستند. بخشی از دلیل این افزایش، سهولت در ایجاد ارزهای دیجیتال جدید است. کد منبع یک ارز را می توان برای ساخت یک ارز دیگر استفاده کرد. ماهیت غیرمتمرکز این فناوری و دامنه وسیع نحوه استفاده از آن، دو عامل مهم برای وجود تعداد زیادی رمزارز است. حال وقت آن رسیده که شما با یکی از ابتدایی ترین مفاهیم و اصطلاحات حوزه ارز‌های دیجیتال آشنا شوید.

کوین چیست؟

کوین یک دارایی دیجیتال بومی در شبکه بلاک چین است که به عنوان وسیله مبادله و ذخیره ارزش استفاده می شود. یک کوین بر روی بلاک چین مستقل خود ایجاد می شود و مانند یک ارز بومی در یک سیستم مالی خاص عمل می کند. این کوین‌ها از شبکه خارج نمی شوند، بلکه تغییرات فقط در موجودی حساب‌ها انجام می شوند. به عنوان مثال، اگر محمد ارزی را به مهدی منتقل کرده باشد، تغییرات فقط در موجودی هر دو حساب با احتساب کارمزد صورت می‌گیرد. بلاک چین ها بیشتر به عنوان یک دفتر کل غیرمتمرکز و توزیع شده عمل می کنند و هر تراکنش را ردیابی و تأیید می کنند. سکه های بومی آن‌ها فقط بین شرکت کنندگان همان شبکه قابل انتقال است.

کوین‌ها با استخراج ایجاد می‌شوند؛ فرآیندی که معمولاً از اجماع اثبات کار (PoW) یا اجماع اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کند. PoW برای حل مسائل ریاضی از تعداد زیادی نیروی کامپیوتری استفاده می کند و کوین‌هایی برای پاداش استخراج کنندگان ایجاد می کند. مکانیسم‌های PoS تراکنش‌ها را بر اساس دارایی‌های کوین ایجاد و تأیید می‌کنند. کوین‌های همچنین برای پرداخت هزینه تراکنش در شبکه بلاکچین خوئ مورد استفاده قرار می‌گیرند.

تاریخچه کوین‌ها

تاریخچه ارزهای دیجیتال کوتاه اما فوق العاده جذاب است. همانطور که ممکن است بدانید، بیت کوین در سال 2008 دنیای ارزهای دیجیتال را راه اندازی کرد و صنعتی را به وجود آورد که به سرعت در حال تغییر جهان است. ساتوشی ناکاموتو وایت پیپری برای بیت‌کوین منتشر کرد که در آن عملکرد شبکه بلاک چین بیت‌کوین را به عنوان سیستم انواع تراکنش ها نقدی الکترونیکی همتا به همتا توصیف می‌کرد.
چهار ماه بعد، ساتوشی ناکاموتو (که هویت واقعی او تا به امروز در هاله ای از ابهام باقی مانده است) اولین بلوک شبکه بیت کوین را استخراج کرد و عملاً فناوری بلاک چین را آزمایش کرد. اولین بلوک استخراج شده به نام بلوک جنسیس شناخته می شود.اولین خرید ثبت شده کالا با بیت کوین زمانی انجام شد که لازلو هانیچ دو پیتزا به قیمت 10000 بیت کوین خرید. این روز هنوز به عنوان روز پیتزا بیت کوین یاد می شود. پس از ظهور بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال، باید راه حل هایی برای معامله آن‎ها پیدا می شد. در مارس 2010، اولین صرافی ارزهای دیجیتال به نام bitcoinmarket.com (اکنون منحل شده) راه اندازی شد. با معرفی اتریوم و استاندارد ERC20 نیز شاهد تولد قراردادهای هوشمند بودیم که در ادامه باعث ظهور دیفای (DeFi) شد و امروزه راه را برای خدمات غیرمتمرکز متنوعی هموار می کند.

ویژگی کوین‌ها

زمانی که بیت کوین برای اولین بار عرضه شد، معیاری‌هایی را برای کوین بودن یک ارز دیجیتال تعیین کرد.

1. کوین‌ها بر روی بلاک چین خود و به صورت مستقل کار می کند. بلاکچین تمام تراکنش‌های کوین‌های بومی را پیگیری می‌کند. هر تراکنش با رمزگذاری محافظت می شود و توسط هر عضو شبکه قابل دسترسی است.
2. کوین‌ها به عنوان پول عمل می کند. بیت کوین نیز با هدف جایگزینی ارزهای فیات ایجاد شد. وجود شفافیت و در عین حال ناشناس بودن، باعث ایجاد کوین‌های دیگری از جملهETH ،NEO و Litecoin شد. امروزه می‌توانید با استفاده از کوین‌ها از شرکت‌های مختلفی مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا اقدام به خرید کالا و خدمات کنید.
3. کوین‌ها قابل استخراج هستند. شما می توانید کوین‌ها را از دو طریق بدست آورید. یکی از روش‌ها، استخراج در سیستم اثبات کار است. از آنجایی که بیت کوین زیادی برای استخراج باقی نمانده است، بنابراین روند استخراج هر روز سخت تر می شود. روش دیگر اثبات سهام است که رویکرد مدرن تری برای بدست آوردن کوین است. مصرف انرژی کمتر است و انجام آن آسان تر است. کاردانو یکی از بزرگترین کوین‌هایی است که از این سیستم استفاده می کند.

کاربرد کوین‌‌ها

در این بخش به رایج‌ترین کاربرد کوین‌ها می‌پردازیم. سکه ها اغلب به عنوان پول استفاده می شوند. برخی از موارد استفاده کوین‌ها در زیر لیست شده است.

1. به عنوان کارمزد برای برنامه ها، قراردادهای هوشمند و تراکنش‌ها
2. به عنوان سهام برای اعتبارسنجی تراکنش در یک شبکه
3. برای انتقال و انجام معاملات
4. به عنوان یک ذخیره ارزش یا واحد پولی

برخی از کوین‌ها مانند اتر، نئو و دش کاربردهای بیشتری را شامل می‌شوند. اتر (ETH) برای تامین تراکنش ها در شبکه اتریوم استفاده می شود. توکن ها را می توان بر روی اتریوم ساخت و برای ارسال توکن نیز از اتر استفاده کرد. اتر همچنین هزینه های ماینینگ را تامین می کند و به رایانه های تاییدکننده تراکنش‌های شبکه اتریوم پرداخت می کند. در مثالی دیگر، دارندگان دش (DASH) می‌توانند در مورد تصمیمات شبکه دش رای دهند.

انواع کوین

کوین‌ها به دو دسته متمرکز و غیرمتمرکز تقسیم می‌شوند:

متمرکز

کوین‌های متمرکز توسط افراد و سازمان‌هایی که آن‌ها را مستقر کرده‌اند، کنترل می‌شوند و داده ‌های داخلی شبکه روی یک سرور مرکزی ذخیره شوند. سازندگان به صورت مستقیم بر میزان عرضه و تقاضا دسترسی و نظارت دارند. بایننس یکی از بزرگترین پلتفرم های متمرکز ارزهای دیجیتال را اجرا می کند.

غیر متمرکز

کوین‌های غیرمتمرکز وابسته به هیچ مرجع مرکزی نیستند و توسعه دهندگان کنترلی در آن ندارند. مدیریت تمام تراکنش‌ها و فعالیت‌ها از طریق گره‌های کامپیوتری انجام می‌پزیرد بر روی هزارن سرور ذخیره سازی می‌شوند. تراکنش‌ها توسط قراردادهای هوشمند تنظیم می‌شوند و زمانی که شرایط مورد تایید طرفین باشد، اجرا می‌شود. همین موضوع سبب کاهش دستکاری و کلاهبرداری‌ها می‌شود.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

زمانی که حرف از کوین‌ها به میان می‌آید، لازم است که تفاوت کوین و توکن را نیز بدانید. کوین‌ها بر روی بلاک چین خود ایجاد می شود و مانند پول فیات عمل می کند. می توان از آن برای ذخیره ارزش و به عنوان وسیله ای برای تبادل بین دو طرف معامله استفاده کرد. مانند: بیت کوین و لایت کوین.
یک توکن، دارایی ثانویه برای یک برنامه خاص در یک اکوسیستم بلاک چین است. توکن ها کاربردهای بیشتری نسبت به کوین‌ها دارند. توکن ها بر روی یک بلاک چین موجود ساخته می شوند و از ویژگی‌های آن بلاکچین بهره می‌برند. کاربرد توکن ها عبارتند از:

1. به عنوان بخشی از یک برنامه نرم افزاری برای ایجاد دسترسی، تأیید هویت و ردیابی محصولات.
2. به عنوان آثار یا کلکسیون هنری دیجیتال(NFT)
3. برای انجام تراکنش ها مانند اتریوم

نحوه تشخیص کوین از توکن

از آنجایی که کوین‌ها و توکن‌ها دارای تفاوت‌های بسیاری هستند، با دانستن آن‌ها به راحتی می‌توانید بفمید که ارز مورد نظر شما کوین است یا توکن. در مقاله تفاوت کوین و توکن چیست؟ به صورت کامل به این موضوع پرداخته‌ایم.

برترین کوین‌های بازار کدامند؟

بیت کوین، اولین رمز ارز و سایر ارزها به عنوان آلت کوین شناخته می شوند. سخت است که بگوییم کدام ارزهای دیجیتال بهترین هستند؛ اما بیت کوین و برخی از بزرگترین آلت کوین های موجود به دلیل مقیاس پذیری، حریم خصوصی و دامنه عملکردی که ارائه می دهند، جزء برترین ارزهای دیجیتال بر اساس حجم بازارهستند. در اینجا لیست برخی از برترین کوین‌های بازار آورده شده است.

1. بیت کوین(Bitcoin)

به عنوان اولین ارز دیجیتال از فناوری بلاک چین برای تسهیل پرداخت ها و تراکنش های دیجیتال استفاده می کند. بلاک چین بیت کوین به عنوان دفتر کل معاملات، جایگزینی برای استفاده از بانک مرکزی به منظور کنترل عرضه پول در اقتصاد (مانند فدرال رزرو و وزارت خزانه داری ایالات متحده) یا اشخاص ثالث برای تأیید تراکنش ها (مانند بانک محلی و صادرکننده) عمل می کند.

2. اتر (ETH)

اتریوم دومین ارز برتر است که در روند تراکنش ها در شبکه اتریوم استفاده می شود. اتریوم پلتفرمی است که از فناوری بلاک چین برای ایجاد قراردادهای هوشمند و سایر برنامه‌های غیرمتمرکز استفاده می‌کند. اتریوم یک بستر توسعه نرم افزار و دارای کوین بومی است.

3. بایننس کوین(BNB)

بایننس یک پلتفرم معاملاتی ارزهای دیجیتال است که از کوین بومی آن می‌توان برای پرداخت هزینه ‌ها در تراکنشات و ساخت اپلیکیشن‌ استفاده کرد. بایننس کوین می‌تواند نقل و انتقالات پولی همتا به همتا (مانند انتقال‌های بین طرفین در دو کشور مختلف) را سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر از صرافی‌های سنتی انجام دهد و همچنین می‌تواند به جلوگیری از تقلب و سایر دستکاری‌های تایید نشده در جابجایی ارز کمک کند.

4. ریپل (XRP)

ریپل کوین اصلی شبکه ریپل لجر است که یک پل کم هزینه بین ارزهای فیات برای طیف گسترده ای از معاملات جهانی ایجاد می‌کند. ریپل یک شبکه جهانی انتقال پول است که توسط شرکت های خدمات مالی استفاده می شود. کوین ریپل برای کار در شبکه ریپل طراحی شده است و به عنوان وسیله ای برای مبادله و انتقال ارزش مورد استفاده قرار می‌گیرد. ریپل قابل استخراج نیست و به فرآیند تأیید پیچیده از طریق بلاک چین متکی نیست. شبکه ریپل از یک سیستم منحصر به فرد برای اعتبارسنجی تراکنش ها استفاده می کند که این باعث می شود تراکنش های ریپل سریعتر و ارزان تر از بیت کوین باشند.

مطالب این مقاله توصیه‌‌ای برای خرید وفروش ارز دیجیتال نیست. از آنجایی که موقعیت و شرایط هر فردی متفاوت است، همیشه باید قبل از تصمیم گیری مالی به خوبی تحقیقات لازم را به عمل آورید.