انواع جریان نقدینگی

cash flow چیست

آموزش بخش های مختلف گزارش صورت جریان وجوه نقد

صورت جریان وجوه نقد (‌صورت گردش وجوه نقد یا صورت جریان‌های نقدی) یکی از گزارش‌هایی است که شرکت‌ها در صورت مالی خود منتشر می‌کنند. به زبان ساده این گزارش مثل یک پرینت حساب بانکی از شرکت است که دقیقا نشان می‌دهد چه مقدار پول از چه محلی وارد شرکت شده است و شرکت این پول را چگونه و در کجا خرج کرده است.

رابطه انواع شرکت ها با جریان های وجوه نقد

قبل از این‌که بخواهیم توضیحات بیشتری درباره‌ی صورت جریان وجوه نقد دهیم، باید کمی درباره‌ی انواع شرکت‌ها و موضع فعالیت‌شان توضیح دهیم. در مبحث صورت‌های مالی گفتیم که می‌توانیم شرکت‌ها را بر اساس موضوع فعالیت‌شان به سه دسته‌ی کلی تقسیم‌بندی کنیم:

• شرکت‌های تولیدی
• شرکت‌های خدماتی
• شرکت‌های سرمایه‌گذاری

شرکت‌های تولیدی از آن‌جایی که مواد اولیه می‌خرند و با استفاده از این مواد اولیه، محصولی را تولید می‌کنند‌، صورت‌های مالی‌شان با دسته بندی‌های دیگر کمی متفاوت خواهد بود. شرکت‌های خدماتی و سرمایه‌گذاری چیزی را به عنوان مواد اولیه خریداری نمی‌کنند. در نتیجه به اصطلاح هزینه‌ی عملیاتی هم ندارند اما شرکت‌های تولیدی از آن‌جایی که تولید محصولات‌شان نیازمند وجود مواد انواع جریان نقدینگی اولیه است، همواره مقداری از پول خود را صرف خرید مواد اولیه خود می‌کنند که به این هزینه، هزینه‌ی عملیاتی می‌گوییم. به زبان ساده‌تر، هزینه‌ی عملیاتی شرکت، پولی است که آن شرکت برای تهیه مواد اولیه در جهت انجام عملیات خود صرف می‌کند.

بخش های مختلف صورت جریان وجوه نقد

این گزارش به صورت کلی شامل سه بخش است:

• جریان‌های نقدی حاصل از فعالیت‌های عملیاتی
• جریان‌های نقدی حاصل از فعالیت‌های سرمایه‌گذاری
• جریان‌های نقدی حاصل از فعالیت‌های تامین مالی

البته برای شرکت‌هایی با موضوع فعالیت خدماتی و سرمایه‌گذاری، گزارش شامل ۵ بخش زیر است:

• فعالیت‌های عملیاتی
• فعالیت‌های سرمایه گذاری
• فعالیت‌های تامین مالی
• بازده سرمایه‌گذاری‌ها و سود پرداختنی بابت تامین مالی
• مالیات بردرآمد

صورت جریان وجوه نقدی حاوی چه اطلاعاتی است؟

به زبان ساده برای هر بخش می‌توان گفت:

• فعالیت‌های عملیاتی: این بخش ورود و خروج پولی را گزارش می‌کند که مربوط به عملیات شرکت است. عملیات شرکت هم می‌تواند تولید محصول یا ارائه‌ی خدمات یا سرمایه‌گذاری باشد.
• فعالیت‌های سرمایه گذاری: این قسمت ورود و خروج پولی را گزارش می‌کند که شرکت سرمایه‌گذاری کرده است. فعالیت‌های سرمایه گذاری شرکت می‌تواند خرید یا فروش دارایی‌های ثابت مشهود یا سرمایه گذاری‌های بلند مدت باشد.
• فعالیت‌های تأمین مالی: این قسمت شامل گزارش ورود و خروج پولی است که در شرکت به خاطر فعالیت‌های تأمین مالی انجام شده است. تأمین مالی به زبان ساده به فعالیتی می‌گویند که شرکت با آن سرمایه مورد نیاز برای پیشبرد اهداف خود را تأمین می‌کند. این سرمایه می‌تواند از طریق دریافت وام از بانک، افزایش سرمایه و. صورت بگیرد.

فعالیت های انواع جریان نقدینگی عملیاتی

در گزارش صورت جریان وجوه نقدی، به صورت کلی، فعالیت‌های عملیاتی شامل فعالیت‌های اصلی شرکت است که باعث ایجاد درآمد می‌شود. این فعالیت‌ها برای شرکت‌های تولیدی شامل تولید و فروش کالا، برای شرکت‌های خدماتی ارائه خدمات و برای شرکت‌های سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاری‌های آن شرکت است. هزینه‌ها و درآمدهای مرتبط با این بخش در محاسبه سود (یا زیان) عملیاتی در صورت سود و زیان شرکت استفاده می‌شود.

نکته: وقتی یک عدد در صورت مالی درون پرانتز یا به رنگ قرمز گزارش می‌شود، معنایش این است که این عدد از صورت مالی کم خواهد شد. به زبان ساده‌تر، اعداد منفی در صورت‌های مالی یا درون پرانتز قرار می‌گیرند یا به رنگ قرمز نمایش داده می‌شوند.

۱. شرکت‌ های خدماتی و سرمایه گذاری

همان‌طور که در عکس قابل مشاهده است، این قسمت برای شرکت‌های خدماتی و سرمایه‌گذاری شامل دو مورد زیر است:

• جریان خالص ورود (خروج) وجه نقد ناشی از فعالیت‌های عملیاتی-عادی
• جریان خالص ورود (خروج) وجه نقد ناشی از فعالیت‌های عملیاتی-استثنایی

ردیف سوم هم در واقع جمع این دو مورد است.

در مورد اول یا همان «جریان خالص ورود (خروج) وجه نقد ناشی از فعالیت‌های عملیاتی-عادی»، ورود یا خروج پولی گزارش می‌شود که به عملیاتی که شرکت انجام می‌دهد، مربوط است.

مورد دوم یا همان «جریان خالص ورود (خروج) وجه نقد ناشی از فعالیت های عملیاتی-استثنایی» به ورود یا خروج پولی گفته می‌شود که با عملیات شرکت ارتباط دارد، اما همیشگی نیست. این یعنی در حالت‌هایی خاص ممکن است برای شرکت هزینه‌هایی ایجاد شود یا به شرکت پولی تزریق شود که همیشگی نیست ولی به عملیاتی که شرکت انجام می‌دهد، ارتباط دارد. مثلا این هزینه‌ها می‌تواند درباره‌ی استهلاک دستگاه، وقوع حوادث غیرمترقبه و. باشد.

۲. شرکت‌ های تولیدی

این قسمت از صورت جریان وجوه نقد برای شرکت‌های تولیدی به شکل عکس بالا و شامل دو بخش زیر است:

• نقد حاصل از عملیات
• پرداخت‌های نقدی بابت مالیات بر درآمد

«نقد حاصل از عملیات» شامل پولی است که به خاطر عملیات شرکت به آن وارد شده است و «پرداخت‌های نقدی بابت مالیات بر درآمد» هم پولی است که شرکت برای مالیات بر درآمد پرداخت کرده است. نکته‌ی مهم این است که مقدار نقد حاصل از عملیات با درآمد عملیاتی که در صورت سود و زیان گزارش می‌شود، اختلاف دارد و این اختلاف به این خاطر است که شرکت‌ها عموما همه محصولات خود را به صورت نقدی نمی‌فروشند. برخی از محصولات شرکت به صورت اعتباری (مثلا با پرداخت چک از طرف خریدار) خریداری می‌شود. نقد حاصل از عملیات، میزان پول نقدی است که شرکت از طریق فروش محصولاتش (چه به صورت چک وصول شده یا پول نقد) دریافت کرده است.

فعالیت های سرمایه گذاری

به طور کلی می‌توانیم فعالیت‌های سرمایه‌گذاری یک شرکت را به سه دسته تقسیم کنیم:

• سرمایه گذاری در دارایی‌های ثابت مشهود و نامشهود
• سرمایه گذاری در سرمایه گذاری‌های بلند مدت و کوتاه مدت
• اعطای تسهیلات به اشخاص

روش سرمایه گذاری در دارایی ‌های ثابت مشهود و نامشهود

به طور کلی، دارایی ثابت مشهود به صورتی از دارایی گفته می‌شود که قابل رویت است. این دارایی‌ها می‌توانند استفاده عملیاتی برای شرکت داشته باشند، مثل: زمین، ساختمان، دستگاه‌های تولیدی و. .

از طرفی بعضی از دارایی‌ها با این‌که ارزشمند هستند، اما قابل رویت نیستند، به این دسته از دارایی‌ها، دارایی ثابت نامشهود می‌گوییم، مثل: سرقفلی، حق اختراع، حق استفاده یا تولید یک محصول و کالای خاص و. .

شرکت‌ها می‌توانند بخشی از سرمایه خود را برای خرید این دارایی‌ها مصرف کنند. علاوه بر این، شرکت‌ها می‌توانند سرمایه گذاری‌های گذشته خود را در صورت نیاز به فروش برسانند که باعث انواع جریان نقدینگی می‌شود مبلغی پول به شرکت وارد شود.

در بخش فعالیت‌های سرمایه‌گذاری شرکت، خرید و فروش املاک و دارایی‌های ثابت مشهود و نامشهود گزارش می‌شود.

سرمایه گذاری‌ های بلند مدت و کوتاه مدت

علاوه بر این‌که هر شرکت می‌تواند بخشی از دارایی خود را صرف خرید دارایی‌های دیگر کند، می‌تواند به صورت کوتاه مدت یا بلند مدت نیز، سرمایه گذاری انجام دهد. به عنوان مثال، درصورتی که اساسنامه شرکت اجازه دهد، شرکت می‌تواند بخشی از سرمایه خود را برای خرید سهام یک شرکت دیگر هزینه کند. خرید سهام یک شرکت دیگر از دو طریق درآمدزا خواهد بود:

1. سودی که شرکت هر ساله بین سهام‌دارانش تقسیم می‌کند.
2. افزایش قیمت سهام آن شرکت در بازار بورس.

تمامی فعالیت‌های سرمایه گذاری بلند‌مدت و کوتاه‌مدت شرکت در این قسمت گزارش می‌شود.

اعطای تسهیلات به اشخاص

شرکت‌ها امکان پرداخت تسهیلات به اشخاصی غیر از افراد شرکت (مدیران، کارکنان و کارمندان) را دارند. پرداخت این تسهیلات، دریافت بازپرداخت و سود آن هم در این بخش لیست می‌شود. به طور کلی، بخش مربوط به فعالیت‌های سرمایه گذاری شرکت‌های تولیدی با شرکت‌های خدماتی و سرمایه گذاری تفاوت زیادی ندارد. شکل های زیر به ترتیب برای یک شرکت سرمایه گذاری و یک شرکت تولیدی می باشند.

فعالیت های تأمین مالی

شرکت‌ها به روش‌های مختلفی سرمایه مورد نیاز خود را تأمین می‌کنند. به طور کلی فعالیت‌هایی که شرکت برای تامین سرمایه مورد نیازش در جهت پیشبرد برنامه‌ها انجام می‌دهد، تامین مالی می‌گوییم.

تامین مالی می‌تواند از طریق افزایش سرمایه، استقراض از بانک یا نهادهای مالی دیگر و یا فروش اوراق (اوراق مشارکت، اجاره، خزانه اسلامی و . ) انجام شود.

در این بخش از گزارش صورت جریان وجوه نقد، تمامی فعالیت‌های شرکت در این زمینه گزارش می‌شود. صورت وجوه نقد شرکت‌های تولیدی، خدماتی و سرمایه گذاری در این بخش تفاوت چندانی ندارند؛ فقط تفاوت در اینجاست که با توجه به این‌که شرکت‌های سرمایه گذاری خدماتی به شکل ذاتی با شرکت‌های تولیدی تفاوت دارند، انتشار بعضی از اوراق برایشان امکان‌پذیر نیست. در تصویرهای زیر به ترتیب نمونه‌ای از این بخش برای شرکت‌های سرمایه گذاری و تولیدی برای مقایسه آورده شده است.

گفتیم که صورت وجوه نقد برای شرکت‌های خدماتی و سرمایه‌گذاری یک تفاوت جزئی با شرکت‌های تولیدی دارد که در ادامه آن را بررسی می‌کنیم. البته ناگفته نماند که تمامی این اطلاعات را می توان در سایت کدال به همراه جزئیات آن مشاهده کرد.

بازده سرمایه گذاری و سود پرداختی حاصل از تأمین مالی

بازده سرمایه‌گذاری و سود پرداختی حاصل از تأمین مالی یکی از مواردی است که در صورت جریان وجوه نقد شرکت‌های خدماتی و سرمایه‌گذاری به شکل جدا شده دیده می‌شود ولی در شرکت‌های تولیدی، ‌چنین نیست. این بخش مربوط می‌شود به سودی که شرکت به سرمایه‌گذارانش بابت هر سهم پرداخته است یا سودی که شرکت بابت سرمایه گذاری‌هایش دریافت کرده یا سودی که شرکت به همراه بازپرداخت اقساط تسهیلات خود پرداخت کرده است.

مالیات بر درآمد

یکی دیگر از مواردی که در گزارش شرکت‌های سرمایه گذاری و خدماتی به صورت جداگانه وجود دارد اما در گزارش شرکت های تولیدی دیده نمی شود، این بخش است. مالیات بر درآمد، همان‌طور که از اسمش پیداست، میزان مالیاتی است که شرکت‌ها به خاطر درآمدی که ساخته‌اند، باید پرداخت کنند.

علاوه بر نکات بالا، در تمامی صورت جریان وجوه نقد شرکت‌های مختلف، شرکت میزان موجودی نقد خود (که در حساب بانکی شرکت وجود دارد) را در ابتدا و انتهای دوره گزارش می‌کند. همچنین، شرکت‌ها تأثیرات نرخ ارز را نیز در انتهای این گزارش اعمال می نمایند. در زیر به صورت نمونه، می‌توانید این موارد را مشاهده کنید.

جمع بندی

در این مطلب به طور کامل با گزارش صورت جریان وجوه نقد که یکی از گزارشات منتشر شده همراه با صورت های مالی شرکت ها می باشد. کلیت این گزارش برای شرکت های تولیدی و خدماتی و سرمایه گذاری یکسان می باشد اما تفاوت هایی جزئی وجود دارد که در این مقاله به آنها اشاره شد. امیدواریم این مطلب مورد توجه شما قرار گرفته انواع جریان نقدینگی باشد.

روش تهیه صورت جریان وجوه نقد چگونه است؟

هر حسابدار باید بداند که صورت جریان وجوه نقد چیست و چگونه تهیه می‌شود. صورت جریان‌های نقد یک شرکت، بیانگر اطلاعات مالی و حسابداری سازمانی است. از این صورت برای انجام برخی امور مالی هم استفاده می‌شود. تهیه و تنظیم صورت جریان نقدی هم باید طبق استاندارد و ضوابط مشخص باشد. با بلاگ مرکز آموزش حسابداری پکت همراه باشید تا با یکی از مهم‌ترین صورت‌های اساسی حسابداری آشنا شوید.

صورت جریان وجوه نقد چیست؟

صورت جریان وجوه نقد چیست و چگونه باید آن را تهیه کرد؟

صورت جریان وجوه نقد یک ابزار برای ارزیابی نقدینگی موجود در حساب‌های شرکت است. اهمیت صورت جریان وجوه نقد، در شناسایی نحوه ایجاد، جریان و نحوه مصرف نقدینگی در فعالیت‌های داخلی و خارجی سازمان انواع جریان نقدینگی انواع جریان نقدینگی است. برای ارزیابی وضعیت مالی شرکت و مقایسه نحوه عملکرد آن با دوره‌های مالی قبلی، تهیه و انتشار صورت جریان وجوه نقدی مورد نیاز است. صورت جریان نقدینگی، در کنار گزارش‌های مالی دیگر مانند گزارش سود و زیان، ترازنامه و… از جمله مهم‌ترین صورت‌های حسابداری محسوب می‌شود.

برای تهیه و تنظیم صورت جریان نقدینگی یک شرکت، دو روش مستقیم و غیر مستقیم در اختیار حسابداران قرار دارد. در نهایت این گزارش باید طبق استاندارد حسابداری (استاندارد شماره ۷ کمیته بین المللی حسابداری) تهیه شود تا دارای ارزش باشد. این گزارش باید به گونه‌ای باشد که اعتماد مخاطبانش را به دست بیاورد. در صورتی که صورت جریان طبق استاندارد مشخص تنظیم نشود، از درجه اعتبار ساقط است.

کاربرد صورت جریان وجوه نقد چیست؟

مثل تمام گزارش‌های مالی منتشر شده از واحد حسابداری، صورت جریان هم کاربرد و هدف خاص خود را دارد. هدف صورت جریان وجوه نقد، شناسایی، بررسی و انتشار تمام اطلاعات مربوط به جریان‌های نقدی یک سازمان یا شرکت است. این گزارش باید طبق بازه‌های زمانی تعیین شده تهیه و منتشر شود. بنابراین چه از نظر اهمیت و چه از نظر کاربرد، مخاطبان زیادی دارد. در تصمیم گیری‌های مالی مدیران ارشد، سهامداران و سرمایه گذاران شرکت، از صورت جریان نقدینگی استفاده می‌شود. با در نظر گرفتن تمامی این چیزها، مهم‌ترین اهداف تهیه صورت جریان وجوه نقد را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

• گزارش صورت جریان نشان دهنده میزان دقیق شرکت است. برای انجام برخی از فعالیت‌های اقتصادی یا پرداخت دیون و بدهی‌های شرکت به این گزارش نیاز داریم
• تغییرات حقوق صاحبان سهام، دارایی‌ها و بدهی‌های شرکت را می‌توان در گزارش صورت جریان مشاهده کرد
• برای پیش بینی جریان‌های نقدی آینده می‌توان از این گزارش کمک گرفت. این کار قبل از تدوین پلن‌های تجاری آینده انجام می‌شود
• میزان نقدینگی به عنوان توانایی و انعطاف پذیری سازمان در نظر گرفته می‌شود. هرچقدر نقدینگی بالاتر باشد، انعطاف پذیری سازمان هم بیشتر است
• برای تامین مالی شرکت و تخصیص بودجه به نهاد‌های مختلف، باید از تمامی منابع از جمله منابع نقد استفاده کرد. این گزارش، به شناسایی و بررسی منابع نقدینگی می‌پردازد
• برای کنترل جریان‌های مالی می‌توان از گزارش وجوه نقد کمک گرفت. در این گزارش مسیر ورودی و خروجی نقدینگی مشخص است و می‌توان آن را بررسی کرد
• کمک به کشف تخلف در پرداخت حقوق و دستمزد، فروشندگان و طلبکاران شرکت و جلوگیری از اشتباهات

بیشتر بخوانید:

استاندارد تنظیم صورت جریان وجوه نقد

استاندارد تنظیم صورت جریان وجوه نقد

مشخص است که گزارش گیری و تنظیم چنین صورت مهمی باید طبق استاندارد مشخص و معین باشد. گزارش صورت جریان هم باید طبق استاندارد حسابداری منتشر شده باشد. چه برای تنظیم و چه برای تحلیل صورت جریان وجوه نقد‌، باید از سرفصل‌های استاندارد استفاده کرد. صورت جریان وجوه نقد انواع جریان نقدینگی طبق استاندارد جدید شماره 2 حسابداری تنظیم می‌شود. طبقه بندی جریان‌های نقدی و نحوه ارائه صورت جریان وجوه نقد و ترتیب آن در استاندارد آماده است. به طور کلی، گزارش صورت جریان باید منعکس کننده جریان‌های نقدی زیر باشد:

• فعالیت‌های عملیاتی
• بازده سرمایه گذاری‌ها و سود پرداختی بابت تامین مالی
• مالیات بر درآمد
• فعالیت‌های سرمایه گذاری
• فعالیت‌های تامین مالی

ترتیب ذکر منابع و قعالیت‌ها هم باید مثل سرفصل‌های بالا باشد. صورت تطبیق مانده اول دوره و پایان دوره وجه نقد هم باید در گزارش ذکر شود.

بیشتر بخوانید:

مثال‌هایی از وجوه نقد و جریان‌های نقدی

در تعیین سود یا زیان عملیاتی، باید جریان نقدینگی و میزان آن مشخص باشد. حسابدار باید تمامی فعالیت‌های عملیاتی را با در نظر گرفتن ورودی و خروجی نقدینگی شناسایی کند. کارهای زیر می‌تواند به عنوان مثالی از فعالیت‌های عملیاتی در نظر گرفته شود:

• دریافت‌های نقدی حاصل از فروش محصولات یا ارائه خدمات
• دریافت‌های نقدی حاصل از حق الزحمه، حق امتیاز، کارمزد و سایر درآمدهای عملیاتی
• پرداخت‌های نقدی به فروشندگان کالا و خدمات
• پرداخت‌های نقدی به کارکنان واحد تجاری یا از جانب آن‌ها
• دریافت‌ها و پرداخت‌های نقدی یک شرکت بیمه بابت حق بیمه‌ها، خسارت‌ها، مستمری‌ها و سایر پرداخت‌های بیمه‌ای
• دریافت‌ها و پرداخت‌های مرتبط با قراردادهای منعقد شده با اهداف تجاری و عملیاتی
• پرداخت‌های نقدی بابت مزایای پایان خدمت کارکنان و هزینه سازماندهی مجدد

نحوه تهیه صورت جریان وجوه نقد را از کجا آموزش ببینیم؟

انواع روش‌های تهیه صورت جریان وجوه نقد

برای تهیه و تنظیم صورت جریان وجوه نقد جدید، دو روش کلی وجود دارد.دو روش مستقیم و غیر مستقیم برای تهیه و تنظیم این گزارش استفاده می‌شود.

1- صورت جریان وجوه نقد به روش مستقیم

در روش مستقیم، ابتدا سابقه ورود و خروج وجه نقد بررسی می‌شود. سپس در پایان هر ماه یا پایان دوره مالی، از داده‌های به دست آمده برای تهیه صورت استفاده می‌شود. روش مستقیم نسبت به روش غیر مستقیم، نیاز به نیروی کار و سازمانی بیشتری دارد. در این روش، تراکنش نقدی نیاز به کنترل و بررسی دارد. به همین دلیل روش مستقیم تنها برای شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ با تراکنش‌های بالا پیشنهاد می‌شود.

بیشتر بخوانید:

2- صورت جریان وجوه نقد به روش غیر مستقیم

در روش غیر مستقیم، تنها به معاملاتی توجه می‌شود که در صورت حساب سود و زیان ثبت شده باشد. حتی برخی از معاملات هم برای مشاهده بهتر سرمایه در گردش شرکت از لیست پیگیری حذف می‌شود. معاملاتی که بار مالی ندارند، در گزارش صورت جریان حذف می‌شوند. به دلیل کمتر بودن تعداد تراکنش‌ها و معاملات نقد، این روش کم هزینه‌تر و ساده‌تر است. برای شرکت‌ها کوچک و کسب و کارهای با درآمد کمتر، این روش مناسب‌تر است.

جمع بندی

برای یادگیری نحوه تنظیم صورت جریان‌های نقد یک شرکت، باید دوره حسابداری مالی پکت را بگذارنید. تهیه صورت جریان‌های نقد، نیاز به دانش و مهارت زیادی دارد. هرگونه اشتباه، باعث خدشه‌دار شدن اعتماد صاحبان سهام و ذی‌نفعان می‌شود. علاوه بر آن، این گزارش در تصمیم گیری‌های مالی هم مورد استفاده مدیران قرار می‌گیرد. صورت جریان‌های نقد، انعظاف پذیری سازمان را در پرداخت دیون و مطالبات طلبکاران نشان می‌دهد. بنابراین، تهیه و تنظیم اشتباه صورت جریان باعث ضرر و زیان مالی هم خواهد شد.

در آموزشگاه حسابداری حسابداران خبره، می‌توانید از تجربه و علم مدرسان مجموعه برای یادگیری صورت جریان نقد و مفاهیم مرتبط با آن استفاده کنید. دوره حسابداری مالی، توانایی شما را به عنوان یک حسابدار موفق و خبره بالا می‌برد و می‌توانید در شغل خود ارتقا بگیرید.

اپیزود شماره 16 داتکست؛ شادی 3

استراتژی داتین توسعه «فراگیری مالی» است. این شرکت به انواع جریان نقدینگی بانک‌ها و شرکت‌های بیمه کمک می‌کند که راهکارها و محصولات فناورانه را به کار گیرند و سطح دسترس‌پذیری افراد جامعه به خدمات مالی ساده و مقرون‌به‌صرفه را بالا ببرند تا به رشد و عملکرد بهتر در عصر دیجیتال دست یابند.

معرفی داتین

ارزش‌های داتین

تاریخچه داتین

مشتریان داتین

مدیران داتین

مسئولیت اجتماعی داتین

راهکارهای داتین

داتین تلاش می‌کند با ارائه راه‌ حل‌های مالی،‌ بهترین و پویاترین عملکرد را برای بیش از ۲۰ سازمان فراهم و حرکت آنها در مسیر تحول دیجیتال را تسریع کند.

راهکار جامع بانکی

راهکار جامع بیمه‌گری

راهکار پردازش تراکنش

راهکار جامع سازمانی

بانکداری متمرکز

پردازش تراکنش

بانکداری مدرن

بانکداری دیجیتال

تحلیلی

بیمه‌گری

سازمانی

نظارت

خدمات زیرساخت

خدمات مهاجرت داده و سامانه

خدمات مشاوره

توسعه سرمایه‌های انسانی داتین

عملکرد بهتر در صنعت مالی از اهداف مشترک همه افرادی است که از سراسر ایران و فارغ از محدودیت جغرافیایی با یکدیگر در داتین کار می‌کنند. آنها تلاش می‌کنند انواع جریان نقدینگی اثرگذار باشند و صنعت مالی ایران را به جایگاهی بهتر از قبل برسانند.

دیجیتالی‌کردن فرایند درخواست پول نقد، باعث بهبود جریان نقدینگی می‌شود

• 1 خرداد 1401
• 2:45 ب.ظ
• شماره آرشیو: 7205

مرضیه یزدانی‌پور

در یک سال و نیم گذشته هیچ کمبودی در تحولات فناوری مشاهده نشده است. شرکت‌ها به طور چشم‌گیری، دیجیتالی‌کردن عملیات حساب‌های دریافتنی (AR) خود را آغاز کرده‌اند. همان‌طور که تیم استال (Tim Stahl)، معاون ارشد Versapay، به PYMNTS گفت: «دیجیتالی‌کردن فرایند درخواست پول نقد، که جزء کلیدی گردش کار از آغاز سفارش تا دریافت پول آن توسط تامین‌کننده است، می‌تواند DSO تامین‌کنندگان را تا 30 درصد کاهش دهد و به حذف پرداخت‌های چندمرحله‌ای کمک کند.

روزهای فروش معوق (DSO- days sales outstanding) میانگین تعداد روزهایی است که یک تامین‌کننده برای دریافت مبلغ فروشش نیاز دارد. DSO بالا نشان می‌دهد که مشتریان یک تامین‌کننده پرداخت‌هایشان را با تاخیر انجام می‌دهند و این می‌تواند باعث ایجاد مشکل در جریان نقدی تامین‌کننده شود. DSO پایین نشان می‌دهد که تامین‌کننده پرداخت‌های خود را به‌سرعت دریافت می‌کند و می‌تواند این پول را مجددا به کسب‌وکار برگرداند. به طور کلی، DSO زیر 45 روز کم، در نظر گرفته می‌‍شود.

short payment که در این متن، پرداخت چندمرحله‌ای نامیده شده به پرداخت بخشی از مبلغ کامل یک فاکتور اشاره دارد. در واقع به معنی عدم پرداخت کامل و یک‌جای پول یک خرید است. کاهش DSO و حذف پرداخت‌های چندمرحله‌ای کمک می‌کند که درآمد تامین‌کننده با سرعت بیشتری به پول نقد در خزانه شرکت تبدیل شود و این به نوبه خود، قدرت تیم‌های مالی را برای انجام کارهای استراتژیک‌تر و تاثیرگذارتر بالا می‌برد.

پلتفرم‌هایی مثل آنچه از سمت Versapay ارائه می‌شوند، این امکان را به تامین‌کنندگان می‌دهند که با صورت‌حساب دیجیتال شروع کنند و با حذف چک‌های کاغذی، پاکت‌ها و تمبرها، «پیگیری دیجیتالی» را در پرداخت‌ها، حفظ کنند. با دیجیتالی‌شدن این فرایند، تأمین‌کنندگان می‌توانند ببینند که آیا مشتریان ایمیل‌ها را باز کرده‌اند و با صورت‌حساب‌ها تعامل داشته‌اند یا خیر. همچنین این امکان برای کاربران فراهم شده تا داده‌های حواله‌ای بدون ساختار و نامرتب (که اغلب جدا از پرداخت‌ها ارسال می‌شوند) را به طور قابل اعتماد تجزیه‌وتحلیل، مرتب و وارد کنند.

تیم استال می‌گوید: «بهترین روش زمانی است که فرایند حساب‌های دریافتنی (AR) برای یک تامین‌کننده و حساب‌های پرداختنی (AP) برای مشتری آنها در یک فرایند ترکیب شوند، به صورتی که هر شرکت بتواند ببیند در هر دو طرف معامله چه اتفاقی می‌افتد و همچنین هر دو طرف یک معامله بتوانند به صورت مشترک در آن مشارکت کنند.»

آماده‌سازی

به طور کلی، اتکا به چک و صورت‌حساب کاغذی به ‌عنوان وسیله‌ای برای انجام پرداخت‌ها بین خریداران و تامین‌کنندگان رو به کاهش است. به گفته استال، اگرچه ممکن است خود تراکنش‌ها ساده باشند، اما تطبیق همه آنچه لازم است در یک معامله ثبت و بررسی شود در شرکت می‌تواند یک چالش باشد. مدیریت حساب‌های دریافتنی (AR) یک پروسه تشکیل‌شده از کارهایی است، که در آن هر مرحله به مرحله قبل خود وابستگی دارد تا یک فرایند از دریافت پرداخت‌ها و تطبیق آنها، در شرکت، با حساب‌ها و صورت‌حساب‌های صحیح مشتری ایجاد شود.

برای عملکرد بهینه، شرکت‌ها باید ابزارهای مورد استفاده برای پیشبرد فرایندهای بنیادین خود را تغییر دهند؛ به عبارت دیگر، فرایندهای بنیادین شرکت‌ها و ابزارهای آنها باید بازتولید شوند.

بازتولید ابزارهای فرایندهای قدیمی

استال می‌گوید: «همیشه در این واقعیت که پرداخت‌ها در جایی واریز می‌شوند، و جزئیات آن سپرده‌ها (واریزی‌ها) به شکل دیگری آورده می‌شوند، تنش وجود داشته است.»

روش قدیمی این است که تامین‌کنندگان یک فاکتور کاغذی ارسال می‌کنند و خریداران، چک می‌فرستند. این امید وجود دارد که اسناد حواله‌های ارسالی، فهرستی از آنچه باید پرداخت شود و دلیل هر پرداختی باشد. اگر چیزی مطابقت نداشته باشد، تماس‌های تلفنی شروع می‌شود. در حقیقت شما از مشتری پیگیری و سعی می‌کنید اطلاعاتی را به دست آورید. برای این کار می‌توانید به سامانه ERP خود بروید و این فاکتورهای باز را بررسی کنید. نتیجه این بررسی‌ها ممکن است مشخص‌شدن پرداخت‌های چندمرحله‌ای بعضی مشتریان باشد. در این مرحله، تیم مالی باید تحقیقاتی را برای یافتن اینکه چه چیزی و چرا گم شده، آغاز کند. شرایط قدرت در معاملات بین خریداران و تامین‌کنندگان می‌تواند تغییر کند و بر اساس پرداخت‌ها تعیین شود. گاهی، شرایط پرداخت از سمت مشتریان بزرگ، به تامین‌کنندگان دیکته می‌شود.

همه این‌ها به دلیل هزاران جریان پرداختی که به صورت روزانه وارد شرکت‌ها شده یا از آنها خارج می‌شود، پیچیده شده است. پرداخت‌های دستی فراوان است، اما پرداخت‌های دیجیتال نیز به همان اندازه زیاد هستند. پرداخت از طریق کارت اعتباری، پرداخت‌های ACH و lockboxها بخشی از روش‌های پرداخت دیجیتال مورد استفاده هستند. پرداخت ACH نوعی پرداخت الکترونیکی بانک به بانک در ایالات متحده است. این نوع پرداخت، به جای استفاده از شبکه‌های کارت مانند ویزار یا مسترکارت، از شبکه ACH انواع جریان نقدینگی استفاده می‌کند.

Lockbox خدماتی است که توسط بانک‌ها به شرکت‌ها برای دریافت وجه از مشتریانشان ارائه می‌شود. در این سرویس، پرداخت‌هایی که مشتریان انجام می‌دهند به جای پرداخت به شرکت، به صندوق پست ویژه‌ای هدایت می‌شوند. بانک به صندوق مراجعه می‌کند، پرداخت‌ها را بازیابی و پردازش و وجوه را به صورت مستقیم به حساب بانکی شرکت واریز می‌کند.

به گفته استال، ERP، یک سیستم ثبتی و شامل رکوردهای اطلاعاتی است اما یک سیستم جهت انجام عملیات نیست و تطبیق و اصلاحات در آن باید به صورت دستی انجام شود. هر چه شکل‌های بیشتری از انواع پرداخت، وجود داشته باشد، مدیریت فرایندهای جریانات نقدی برای بخش‌هایحساب‌های دریافتنی پیچیده‌تر و دشوارتر می‌شود و این پیچیدگی‌ها روی زنجیره تامین نیز اثرات منفی خواهد داشت.

استال معتقد است که گاهی اوقات اگر یک مشتری متخلف است، باید پرداخت‌ها یا محموله‌های او را متوقف کنید. حقیقت این است که توان یک مشتری برای خرید از شما در آینده، بر رتبه اعتباری آن مشتری تأثیر می‌گذارد. اینکه در پایان ماه، زمانی که می‌خواهید دفاتر مالی پایان ماه را ببندید، چگونه پرداخت می‌کنند؟ شما باید بتوانید بین آنچه در بانک شما و آنچه در ERP شما وجود دارد، مطابقت ایجاد کنید. روش‌های پرداخت ترجیحی می‌توانند در پلتفرم، ذخیره شوند و فاکتورها قابلیت گروه‌بندی دارند.

رفع مشکلات پرداخت‌های چندمرحله‌ای

پرداخت‌های چندمرحله‌ای که در بالا به آنها اشاره شد نیز می‌توانند وارد فرایندهای دیجیتالی شوند. از آنجایی که پلتفرمVersapay یک پلتفرم مشارکتی (یک فضای کاری مجازی است که در آن منابع و ابزارها با هدف تسهیل ارتباطات و تعاملات شخصی در کار پروژه‌های شرکتی متمرکز می‌شوند.) است، در فرایندی که استال آن را «پروسه نقدی روی پلتفرم» می‌نامد، خریداران و تأمین‌کنندگان می‌توانند از افراد مورد نظرشان دعوت کنند تا در رفع و حل‌وفصل موارد مربوط به مانده‌های اعمال‌نشده، شرکت کنند. هوش مصنوعی (AI) تضمین می‌کند که با گذشت زمان و خودکارشدن فرایندهای پول نقد، مطابقت‌ها (عدم مغایرت) بهتر و بیشتر می‌شود و کارهای دستی و نفر/ ساعت سرمایه انسانی اختصاص‌داده‌شده به آن وظایف کاهش می‌یابد.

استال می گوید: «در یک فرایند دیجیتالی، کاغذ جایگاهی ندارد و بسته به فناوری‌هایی که شما بین خود و مشتریانتان قرار می‌دهید، می‌توانید اطلاعات زیادی داشته باشید که امکان داشتن آنها را در یک فرایند آنالوگ ندارید.»

cash flow چیست

cash flow چیست

جریان نقدی مقدار خالص پول نقد یا مشابه‌های پول نقد است که به یک کسب‌وکار وارد و از آن خارج می‌شوند. جریان نقدی مثبت نشان می‌دهد که دارایی‌های نقدی یک شرکت در حال افزایش بوده و اجازه پرداخت بدهی ها، سرمایه گذاری مجدد در شرکت، بازگرداندن پول به سهامداران، پرداخت هزینه ها و ایجاد حائلی در برابر چالش‌های مالی آینده را می‌دهد. جریان نقدی منفی یعنی اینکه دارایی‌های نقدی شرکت در حال کاهش است. جریان نقدی خالص، متفاوت از درآمد خالص است، درآمد خالص شامل حساب‌های دریافتنی و سایر مواردی نیز هست که پولی برای آن دریافت نشده است. جریان نقدی برای تعیین کیفیت درآمد شرکت مورداستفاده قرار می‌گیرد که یعنی، شرکت چه قدر نقد شونده است که می‌تواند نشان‌گر این باشد که آیا شرکت دارایی‌های خوبی دارد یا خیر.

روش حسابداری تعهدی به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا با در نظر گرفتن اعتبار به‌عنوان بخشی از درآمد شرکت، جوجه‌های خود را قبل از پاییز بشمارند. برای مثال مواردی چون «حساب های دریافتنی» می‌تواند در ترازنامه شرکت و در بخش دارایی به اقلام درآمدی ظاهر شوند، ولی این موارد به‌عنوان معاملات تکمیل شده در نظر گرفته نمی‌شوند. چرا که هنوز عواید نقدی آن هنوز وارد شرکت نشده است.

نقطه مقابل این قضیه هم می‌تواند درست باشد. شرکتی ممکن است جریان های ورودی عظیمی از پول نقد داشته باشد، ولی فقط به این خاطر که دارایی‌های بلندمدتش را فروخته است. شرکتی که بخشی از دارایی‌هایش را می‌فروشد ممکن است در حال ایجاد نقدینگی باشد، ولی همچنین پتانسیل خود برای رشد در بلندمدت را نیز محدود می‌کند و شاید هم خود را در معرض یک شکست قرار می‌دهد. از طرف دیگر، شرکتی ممکن است اوراق قرضه توزیع کرده و زیر بار بدهی زیادی برود. به این دلایل، ضروری است که صورتحساب جریانات نقدی شرکت، ترازنامه و صورتحساب سود و زیان را یکجا و باهم ببینیم.

Cash Flow

تهیه‌شده در: مدیر مالی

cash flow چیست

اگر سؤال یا نظری دارید لطفاً در بخش پرسش و پاسخ سؤالات مالی مطرح کنید. همین‌طور با اشتراک‌گذاری این نوشته در شبکه‌های انواع جریان نقدینگی اجتماعی شما هم در توسعه دانش مالی و سرمایه گذاری شریک شوید.

Unter einem Cashflow [.mw-parser-output .IPA akæʃ fləʊ] (von englisch cash flow, deutsch Zahlungsstrom, Geldfluss, Kassenzufluss oder Einzahlungsüberschuss) versteht man in der Wirtschaft eine betriebswirtschaftliche Kennzahl, bei der Einzahlungen und Auszahlungen innerhalb eines bestimmten Zeitraums einander gegenübergestellt (saldiert) werden und dadurch Aussagen zur Innenfinanzierung oder Liquidität eines Wirtschaftssubjektes ermöglichen.

Der Anglizismus Cashflow ist eine Stromgröße, die in den USA entwickelt wurde. Als Wirtschaftssubjekte kommen hauptsächlich Unternehmen (Nichtbanken) in Frage, aber auch bei Privathaushalten und Staaten (sowie deren Untergliederungen) ist der Cashflow ermittelbar, jedoch von geringerer Aussagekraft. Als Zeitraum dient meist ein Jahr (Geschäftsjahr), wobei externe Analysten den Cashflow aus dem Jahresabschluss als Vergangenheitswert ermitteln; für unternehmensinterne Analysen ist jedoch auch eine Cashflow-Prognose zwecks Liquiditätsplanung möglich. Der Discounted Cash-Flow ist ein solches zukunftsorientiertes Verfahren zur Wertermittlung im Rahmen einer Unternehmensbewertung.

Betrachtet man den Cashflow als reine Einnahmen-Ausgaben-Rechnung, so kann der von der Kameralistik entwickelte öffentliche Haushalt als Ursprung der Cashflow-Rechnung angesehen werden. Denn die Kameralistik beruht auf der Abbildung von Zahlungsströmen, die durch zahlungswirksame Einnahmen und Ausgaben eine Verbuchung auslösen. Der Wirtschaftswissenschaftler Georg Heinrich Zincke gilt als erster, der die Kameralistik 1742 systematisch und umfassend erläutert hat. Die Höhe der Hofausgaben (Staatsausgaben) müsste ihm zufolge „in Ansehung der Größe des Landes, … derer Revenüs [ Staatseinnahmen, d. Verf.], derer vieler dazu nöthigen Leute, derer erforderten rohen und verbesserten Güter“, also mit Rücksicht auf die Ressourcen des Landes, kalkuliert werden.[1] Haushaltsdefizite mussten durch staatliche „Cammer-Hülfen“ (Finanzausgleich) ausgeglichen werden.

Die Ermittlung des Cashflows von Aktiengesellschaften begann 1951 in den USA als Finanzflusstabelle (englisch cash flow statement) im Rahmen der Finanz- und Aktienanalyse,[2] insbesondere für die Kennzahl des Cashflow je Aktie. Im selben Jahr erschien die erste Finanzbewegungsbilanz.[3] William J. Baumol entwickelte 1952 ein Losgrößenkonzept für das Cash Management,[4] das sich mit der Vorhersage des Cashflow (englisch cash flow forecast) im Rahmen des Bestandsmanagements befasste. Ab 1961 begann die amerikanische Fachliteratur mit der „Cash flow Analysis“ (CFA) als Instrument externer Rechnungslegung.[5] Die einfache Cashflow-Rechnung enthielt die Auflistung der flüssigen Mittel, während eine zweite „Funds-Flow-Rechnung“ die Veränderungen des Working Capital untersuchte.[6] Der Accounting Principles Board führte sie 1963 als „Statement of Source and Application of Funds“ ein; sie hieß ab 1971 „Statement of Changes in Financial Position“. Seit Juli 1988 wird sie durch das „Statement of Cash Flows“ als Pflichtbestandteil der externen Rechnungslegung amerikanischer Unternehmen ersetzt, seit 1992 ist sie auch im internationalen Rechnungslegungsstandard IFRS geregelt.

In Europa tauchte die Kennzahl des Cashflow erstmals 1959 im Geschäftsbericht der Imperial Chemical Industries London auf.[7] Erste deutsche Veröffentlichungen gab es zuvor seit 1952, als ein Autor die dem Cashflow sehr ähnliche Kennzahl des „Umsatzüberschusses“ vorstellte.[8] Weitere bedeutende Veröffentlichungen folgten ab 1962[9] und vor allem 1963 durch Günter Flohr[10] und 1964.[11] Er übte Kritik an der Berücksichtigung des Bilanzgewinnes im Cashflow, weil der Bilanzgewinn auf die ausschüttungsfähige Dividende zugeschnitten sei. Lediglich der Gewinnvortrag könne nach seiner Auffassung einbezogen werden. Deshalb ist es erforderlich, dass die Verwendungsmöglichkeit des Cashflows für Finanzierungszwecke unter dem Gesichtspunkt der zeitlichen Verfügungsmodalität beachtet wird.

cash flow چیست

Die Betriebswirtschaftslehre entdeckte den Cashflow erst, als die Wirtschaftspraxis ihn längst verbreitet hatte.[12] Ab 1965 griff die deutsche Bilanzanalyse diese Kennzahl auf. Der Betriebswirt Erich Gutenberg definierte in der 8. Auflage seines Grundlagenwerks 1980, dass die cash flow-Kennziffer angibt, „wie oft das Unternehmen seinen Cash flow einsetzen müsste, wenn es seine langfristigen Schulden zurückzahlen wollte, oder: wie viele Jahre es benötigen würde, um seine langfristigen Schulden aus dem Cash flow abzulösen“.[13] Der Begriff ist als „Cash flow“ im aktuellen FEE-Guide enthalten,[14] in Deutschland ist offiziell vom „Zahlungsstrom“ die Rede,[15] Frankreich übersetzte ihn als „flux de liquidités“.[16] Die DVFA griff den Cashflow erstmals 1982 auf und sorgte für eine einheitliche Definition in der Finanzanalyse.[17]

Unterscheiden lassen sich:

Die Summe dieser drei Salden ergibt die Veränderung des Bestands an liquiden Mitteln der Periode.[18]

Der operative Cashflow ist das Ergebnis aller zahlungswirksamen Geschäftsvorfälle der gewöhnlichen Geschäftstätigkeit. Insbesondere wird der operative Cashflow im Rahmen der Jahresabschlussanalyse als Indikator für das Innenfinanzierungspotenzial eines Unternehmens verwendet. Ein positiver operativer Cashflow versetzt ein Unternehmen in die Lage, aus den Umsatzprozessen heraus Kredite ordnungsgemäß zu tilgen oder neue Investitionen zu tätigen. Gegenüber dem operativen Cashflow, der auf die gewöhnliche Geschäftstätigkeit abstellt, umfasst der Cashflow der laufenden Geschäftstätigkeit insbesondere auch außerordentliche Einzahlungen und Auszahlungen.

Der Abfluss des Zahlungsstroms aus einem Unternehmen (negativer Cashflow) wird als Cash-Loss bzw. Cash-Drain [kæʃ dreɪn] bezeichnet. Das Geld muss für das operative Geschäft genutzt werden und steckt zum Beispiel in Vorräten oder Forderungen. Umgangssprachlich wird ein negativer Cashflow auch als „Geldverbrennung“ bezeichnet. Passend zu dem Begriff existiert die so genannte Cash-Burn-Rate. Diese gibt entweder den noch verbleibenden Zeitraum oder die Geschwindigkeit an, mit der die liquiden Mittel aufgebraucht sein werden.

Der Cashflow-Wert kann sowohl direkt als auch indirekt ermittelt werden. Beide Vorgehensweisen müssen zum gleichen Ergebnis führen, wenn einheitliche Ermittlungs- und Abgrenzungskriterien angewendet werden.

Zur direkten Ermittlung werden alle betriebsnotwendigen, zahlungswirksamen Aufwendungen (z. B. Materialkosten, Löhne/Gehälter, Zinsaufwand, Steuern) einer Periode von den zahlungswirksamen Erträgen (z. B. Umsatzerlöse, Desinvestitionen, Zinserträge, Subventionen) subtrahiert. Dabei ist zu beachten, dass von den Umsatzerlösen die Veränderung des Forderungsbestands jeweils am Periodenende subtrahiert wird, da die Forderungen zwar Umsatz generieren, aber nicht zahlungswirksam sind.
Zahlungswirksam wird oft auch fondswirksam genannt, da sich die Zahlungen auf den Zahlungsmittelbestand oder -fonds انواع جریان نقدینگی auswirken. Die Daten erhält man aus der Gewinn- und Verlustrechnung, sofern sie nach dem Gesamtkostenverfahren aufgestellt ist. Bei einer Aufstellung der Gewinn- und Verlustrechnung nach dem Umsatzkostenverfahren ist die direkte Ermittlung des Cashflows – zumindest für den externen Analysten – nicht möglich.

Zur indirekten Ermittlung (auch „Praktikermethode“ genannt) wird der bilanzielle Erfolg, in der Regel der Jahresüberschuss nach Steuern herangezogen. Ausgabenneutrale Aufwendungen (die keine Zahlungswirkung haben und nur bilanzielle Verrechnungsposten sind), wie beispielsweise Abschreibungen oder Erhöhung der Rückstellungen, werden addiert. Einnahmenneutrale Erträge hingegen wie Zuschreibungen werden subtrahiert. Ausgabenneutral und einnahmenneutral wird auch zahlungsunwirksam und oft auch fondsunwirksam genannt, da sich diese Bewegungen nicht auf den Zahlungsmittelbestand oder -fonds auswirken.

Für den externen Betrachter (speziell im Rahmen der Bilanzanalyse) ist meist nur die indirekte Cashflow-Ermittlung anwendbar. Für die indirekte Ermittlung gibt es keine allgemein anerkannte Methode. Um methodenbedingte Missverständnisse zu vermeiden, wird empfohlen, die gesamte Rechnung zu veröffentlichen. Die Deutsche Vereinigung für Finanzanalyse und Asset Management (DVFA) und die Schmalenbach-Gesellschaft für Betriebswirtschaft (SG) empfehlen zudem eine einheitliche Berechnungsform.

Das Unternehmen kann vereinfachend als System von Zahlungsströmen betrachtet werden. Auf dem Absatzmarkt erzielt das Unternehmen Einzahlungen aus Umsätzen (EU). Auf den Faktormärkten muss das Unternehmen Auszahlungen für Löhne (AW), Material (AM) und Investitionen (AI) vornehmen. Die gesamten Zahlungsströme auf den Absatz- und Beschaffungsmärkten bezeichnet man auch als Zahlungsströme der Leistungsebene und den entsprechenden Saldo (EU – AW – AM – AI) als Zahlungssaldo der Leistungsebene. Die Zahlungsströme der Leistungsebene umfassen damit alle Zahlungsströme, die im Rahmen der betrieblichen Leistungserstellung auf den Absatz- und Faktormärkten entstehen. Die Steuerzahlungen an den Staat (AST) können separat betrachtet werden, sie werden aber in der Regel auch dem Leistungsbereich zugeordnet.[19]

Darüber hinaus hat das Unternehmen Zahlungsströme im Finanzbereich. Dem Finanzbereich werden Zahlungsströme zugeordnet, die dem Unternehmen mit seinen Eigen- und Fremdkapitalgebern entstehen. Auf der einen Seite kann das Unternehmen Einzahlungen durch die Aufnahme von Eigenkapital (EEK) oder Fremdkapital (EFK) generieren, auf der anderen Seite werden die Kapitalgeber durch Ausschüttungen (AA), Zinsen (AZ) und Tilgungen (AT) bedient. Die verschiedenen Zahlungsströme können mithin verschiedenen Quellen zugeordnet werden. Diese Darstellung macht deutlich, dass in jeder beliebigen Teilperiode folgende Finanzierungsgleichung erfüllt sein muss:

جریان آزاد نقدی چیست؟

جریان آزاد نقدی یا free cash flow از دو بخش تشکیل می‌شود.

1- جریان نقدی ورودی.
2- جریان نقدی خروجی.

جریان نقدی ورودی تمام وجوه نقدی است که به یک شرکت وارد می‌شود. برای مثال پولی که از فروش محصول به دست آمده، سود سپرده‌گذاری و پول حاصل از فروش یک دارایی، از عناصر جریان ورودی هستند.

در مقابل، تمام وجوه نقدی که از شرکت خارج می‌شوند، جریان نقدی خروجی هستند. پولی که برای خرید مواد اولیه پرداخت شده، دستمزد کارکنان، قبوض آب و برق و سود وام، مثال‌هایی از جریان خروجی هستند.

اگر تمام پول‌های خارج شده را از پول‌های وارد شده کم کنیم، به جریان آزاد نقدی می‌رسیم.

فرمول محاسبه جریان آزاد نقدی

یکی از فرمول‌هایی که برای جریان آزاد نقدی پذیرفته شده است، به این صورت تعریف می‌شود:

هزینه‌های سرمایه‌ای – جریان نقدی حاصل از عملیات = جریان آزاد نقدی

این فرمول، تا حدی ساده‌سازی شده است.

برای مثال اگر شما یک آبمیوه فروشی دارید، تمام پولی که از فروش آبمیوه حاصل شده، منهای پول‌هایی که برای خریدهای سرمایه‌ای مثل صندلی، آبمیوه‌گیری و دیگر نهاده‌های تولید پرداخت کرده‌اید، برابر می‌شود با جریان آزاد نقدی.

فرق جریان آزاد نقدی با سود خالص

شاید فکر کنید که این، همان سود خالص یک شرکت است. اما جریان نقدی با سود و زیان تفاوت دارد. در جریان آزاد نقدی، دریافت‌ها و پرداخت‌های غیرنقدی محاسبه نمی‌شوند.

مثلا ممکن است شما یک ملک 100 میلیون تومانی را با یک دستگاه 200 میلیون تومانی تاخت بزنید. در این حالت شما سود کرده‌اید. اما هیچ جریان نقدی‌ای به وجود نیامده است.

در جریان آزاد نقدی، دریافت‌ها و پرداخت‌های غیرنقدی محاسبه نمی‌شوند.

این اتفاق در کسب‌وکارهای کوچک بسیار رایج است. مثلا ممکن است دوست شما در طراحی گرافیک سایت به شما کمک کند و در مقابل، شما به او آموزش بورس بدهید. یا یک سال بدون این که پول نقدی در بیاورید، روی یک سایت کار کنید و ارزش این سایت بالا برود. در این حالت، کار بزرگی انجام داده‌اید. اما هنوز جریان وجه نقد در شرکت شما برقرار نشده است.

تاثیر جریان وجوه نقد در تحلیل بنیادی

فرض کنید جریان آزاد نقدی در یک شرکت، رشد کند. چه چیزی می‌تواند این تغییر را به‌وجود بیاورد؟ مثلا شاید وجوه دریافتنی با سرعت بیشتری وصول شوند. یعنی شرکت می‌تواند سریع‌تر از گذشته پول‌های حاصل از فروش را دریافت کند. این یک رخداد مثبت است.

اما شاید برعکس این ماجرا اتفاق بیفتد. مثلا شرکای تجاری شرکت، سریع‌تر از قبل پول‌هایشان را بخواهند. این یک خبر منفی است.

در این حالت نه میزان فروش شرکت تغییر کرده و نه مقدار سود یا زیان آن. اما از تفسیر صورت جریان وجوه نقد می‌شود به یک تغییر بنیادی (مثبت یا منفی) رسید.

محدودیت‌های جریان آزاد نقدی

تصور کنید یک شرکت به صورت پیوسته، سالانه معادل هزار میلیارد تومان جریان آزاد نقدی دارد. در یک سال به‌خصوص شرکت 500 میلیارد تومان را برای خرید تجهیزات جدید خرج می‌کند. در این سال جریان آزاد به شدت افت می‌کند. اما آیا اوضاع شرکت بد شده است؟ خیر.

برای همین شما نمی‌توانید با بررسی یک یا دو سال، به یک نتیجه کلی در مورد شرکت برسید. لازم است که چندین سال را بررسی کنید و همچنین مطمئن شوید که کاهش یا افزایش در جریان وجوه نقد، دلیل بنیادی خوبی داشته است.

با این وجود، اوضاع در شرکتی که هر سال مجبور است پول زیادی را برای خریدن تجهیزات صنعتی هزینه کند، چندان مساعد نیست.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که برای سهم‌هایی که قیمتشان تابع عوامل بنیادی است (معمولا شرکت‌های بزرگ) رشد در جریان نقدی با رشد در قیمت سهام ارتباط معناداری نشان می‌دهد.

انواع جریان نقدی

جریان نقدی به سه دسته کلی تقسیم می‌شود:

جریان وجوه نقد حاصل از فعالیت‌های عملیاتی

برای مثال وقتی یک خودروساز، ماشین می‌فروشد؛ از فعالیت عملیاتی پول درآورده است.

جریان وجوه نقد حاصل از فعالیت‌های سرمایه‌گذاری

برای مثال وقتی شرکت پولش را در بانک می‌گذارد و سود می‌گیرد، از فعالیت‌های سرمایه‌گذاری سود کرده است.

جریان وجوه نقد حاصل از فعالیت‌های تامین مالی

برای مثال وقتی شرکت وام می‌گیرد، پول وارد شده به شرکت از فعالیت‌های تامین مالی حاصل شده است.

این که چند درصد از جریان آزاد نقدی از فعالیت‌های عملیاتی به‌دست می‌آید، موضوع بسیار مهمی از تحلیل بنیادی سهام است.

جریان نقدی از کجا می‌آید؟

یک شرکت ممکن است به دلایل مختلف پول نقد دریافت کند یا مجبور به پرداخت شود:

مفاد جریان وجوه نقد

جریان وجوه نقدی از مواردی تشکیل می‌شود که به موجب آن پولی به شرکت وارد یا از آن خارج شود.