تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها

هرچندکوین‌هاازصفرطراحیمی‌شوند،اماهرکوینمی‌تواندمنبعالهامکوین‌هایدیگرباشد.برایمثالاتریومبهاینخاطربهوجودآمدکهنقطه‌ضعف‌هایبیتکوینراپوششدهدوبرنامهایجامع‌ترازانارائهدهد.ویتالیکبوترین،خالقاتریوم،بلاکچینآنرابهصورتیکپلتفرمقراردادهوشمندارائهداد.

تفاوت توکن و آلت کوین

در دنیای ارزهای دیجیتال آن‌قدر اصطلاحات وجود دارد که اگر معنی آن‌ها را ندانید، عملاً تلاش‌های شما برای فعالیت در این بازار بی‌فایده خواهد بود. توکن، آلت کوین، کوین و . تنها تعداد کمی از این مفاهیم هستند که باید با آن‌ها آشنا شوید، اما در ابتدا بهتر است معنی خود ارز دیجیتال را بدانید. پس با ما همراه باشید.

ارز دیجیتال چیست؟

بیایید با تعریف ارزهای دیجیتال شروع کنیم. ارزهای رمزنگاری‌شده به ارزهای دیجیتال یا مجازی گفته می‌شوند که رمزگذاری شده و امن هستند. ارزهای دیجیتال از تکنیک‌های رمزنگاری برای ایمن‌سازی و تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. بیت کوین اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز است که توسط یک دفتر کل عمومی که بلاکچین نام دارد پشتیبانی می‌شود. بلاکچین تمام تراکنش‌ها را به‌صورت زمانی ثبت و تأیید می‌کند.

بلاکچین چگونه کار می‌کند؟

اگرچه بسیاری از رمزارزها قبل از بیت کوین وجود داشته‌اند، اما تفاوت بیت کوین با آن‌ها این است که از بلاکچین استفاده می‌کند. به وجود آمدن بیت کوین باعث گسترش سیستم بلاکچین و ایجاد ارزهای دیجیتال دیگر شد.

توکن در مقابل آلت کوین

توجه به این نکته مهم است که کوین‌ها و توکنها به‌عنوان ارزهای رمزنگاری‌شده در نظر گرفته می‌شوند، اما تفاوت‌هایی نیز با یکدیگر دارند. در ابتدا به توضیح مفهوم کلی توکن و آلت کوین می‌پردازیم و سپس تفاوت‌های آن‌ها را بیان می‌کنیم.

توکن چیست؟

توکن‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که خودشان بلاکچین ندارند. این ارزهای دیجیتال روی یک بلاکچین دیگر قرار می‌گیرند. توکنها برای خرید کالا و خدمات و همچنین دادن پاداش در مبادلات مورداستفاده قرار می‌گیرند. ایجاد توکن فرآیند بسیار ساده‌تری است زیرا نیازی به تغییر کدها از یک پلتفرم خاص یا ایجاد یک بلاکچین جدید ندارد. تنها کاری که باید انجام دهید این است که از یک الگوی استاندارد در یک بلاکچین موجود مانند اتریوم یا Waves استفاده کنید و توکن خود را بسازید. ارزهای BAT و Loopring توکن هستند، زیرا بر روی بلاکچین اتریوم ایجاد شده‌اند. توکنها از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کنند. کدهای کامپیوتری برای نوشتن توکنهای جدید به‌صورت خودکار اجرا می‌شوند و برای کار کردن به هیچ شخص ثالث و واسطه‌ای نیاز ندارند.

توکن‌ها چگونه ایجاد می‌شوند؟

توکن‌ها از طریق یک عرضه اولیه (ICO)، که روشی برای تأمین مالی جمعی است، از طریق انتشار یک رمز ارز یا توکن جدید در بین عموم توزیع می‌شوند. این فرآیند شبیه به عرضه اولیه (IPO) برای سهام است. برای خرید توکن می‌توانید از صرافی ایرانی اکسبیتو استفاده کنید.

انواع توکن

توکن ها بر اساس موارد استفاده به کلاس‌های مختلفی دسته‌بندی می‌شوند. انواع مختلف توکن ها عبارت‌اند از:

• توکنهای امنیتی
• توکنهای پرداخت
• توکنهای سهام
• توکنهای کاربردی

توکن‌های امنیتی

توکن‌های صادرشده توسط ICOها معمولاً توکنهای امنیتی هستند. افرادی که این توکنها را خریداری می‌کنند، در ICO سرمایه‌گذاری کرده و سود دریافت می‌کنند.

توکنهای سهامی

توکنهای سهامی نشان‌دهنده حقوق صاحبان سهام در شرکتی است که توکن را صادر می‌کند. تعداد توکنهای سهامی بسیار محدود است، زیرا به‌ندرت شرکتی در ICO سرمایه‌گذاری می‌کند.

توکن‌های پرداخت:

توکن‌های پرداخت برای خرید کالاها و خدماتی استفاده می‌شوند که از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند.

توکن‌های کاربردی:

توکنهای Utility یا کاربردی به کاربران امکان دسترسی به محصول یا خدمات را می‌دهند. این توکنها به‌صورت محدود عرضه می‌شوند و به همین دلیل کمیاب هستند و ارزش زیادی دارند.

توکن‌ها چگونه کار می‌کنند؟

توکنها به افراد این امکان را می‌دهند تا از برنامه‌های غیرمتمرکز ساخته‌شده بر روی بلاکچین استفاده کنند. توکن‌های ارزهای دیجیتال روی بلاکچین‌های موجود قرار دارند و از امنیت آن‌ها برای تراکنش‌های خود استفاده می‌کنند. ارزهای دیجیتال و آلت کوین‌ها ارزهای دیجیتالی با بلاکچین مخصوص هستند و به‌عنوان ابزاری برای تکمیل پرداختهای دیجیتالی مورداستفاده قرار می‌گیرند. توکنها روی یک بلاکچین موجود کار می‌کنند. بلاکچین به‌عنوان رسانه‌ای عمل می‌کند که باعث تسهیل فرآیند ایجاد قراردادهای هوشمند و اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز می‌شود. توکن‌ها هم به تسهیل این تراکنش‌ها کمک می‌کنند.

توکن چه کاربردی دارد؟

صنعت توکن در حال حاضر در مراحل اولیه است و شمردن کاربردهای آن چالش‌برانگیز خواهد بود. بااین‌حال، با پیشرفت تکنولوژی بلاکچین موارد استفاده متفاوتی از توکنها به وجود می‌آیند که در اینجا به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

• از توکن‌ها به‌عنوان پاداش برای شرکت‌کنندگان در یک شبکه یا پلتفرم استفاده می‌شود.
• توکن‌ها امنیت شبکه را تضمین می‌کنند.
• توکن‌ها به‌عنوان یک روش پرداخت بین دو طرف معامله در نظر گرفته می‌شوند.
• توکن‌ها مالکیت دارایی‌های دیجیتال را نشان می‌دهند.

آلت کوین چیست؟

ارزهای دیجیتالی که بعد از بیت کوین به بازار ارزهای دیجیتال عرضه شدند آلت کوین نام دارند. این واژه از دو کلمه Alternative و Coin به وجود آمده و به معنی ارز جایگزین است. یعنی آلت کوین‌ها جایگزینی برای بیت کوین هستند. هدف از ایجاد آلت کوین‌ها بهبود مشکلات و ویژگی‌ها و قیمت بیت کوین است.

اکثر آلت کوین‌ها به‌نوعی فورک یا مشتق بیت کوین هستند که با استفاده از بلاکچین منبع باز و اصلی بیت کوین با تغییراتی در کدهای اصلی آن ایجاد شده‌اند. بنابراین آلت کوین‌ها ازنظر پایه و اساس مشابه هستند، اما تفاوت‌های زیادی با یکدیگر دارند. با اینکه بیشتر آلت کوین‌ها از بیت کوین مشتق می‌شوند، اما هرکدام بلاکچین مخصوص خود را دارند. برای ایجاد آلت کوین‌های جدید باید کدهای منبع باز را اصلاح کرد. برای اصلاح این کدها دو روش هارد فورک و سافت فورک وجود دارد. برخی از نمونه‌های آلت کوین‌ها که اصلاحی از کدهای بیت کوین هستند عبارت‌اند از Namecoin ،Peercoin ،Litecoin ،Dogecoin و Auroracoin.

مزایای آلت کوین

• آلت کوین‌ها برای برطرف کردن کاستی‌های بیت کوین با تمرکز بر عواملی مانند هزینه‌های استخراج یا سرعت تراکنش‌ها ایجاد شده‌اند.
• آلت کوین‌ها جایگزین بیت کوین هستند. برخی آلت کوین‌ها با بیت کوین رقابت جدی دارند.
• آلت کوین‌ها کارمزد تراکنش کمتری نسبت به بیت کوین دارند که مزیت بزرگی نسبت به بیت کوین به‌حساب می‌آید.

آلت کوین و توکن چه تفاوتی با هم دارند؟

تفاوت‌های زیادی بین آلت کوین‌ها و توکن‌ها وجود دارد. تفاوت اصلی بین آلت کوین‌ها و توکن‌ها در ساختار آن‌هاست. آلت کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که هرکدام بلاکچین مخصوص به خود را دارند، در حالی که توکن‌ها روی یک بلاکچین که از قبل وجود داشته ایجاد می‌شوند. ایجاد آلت کوین‌ها فرآیندی طولانی‌تر و پرهزینه‌تر است، اما توکن چون بلاکچین ندارد سریع‌تر ساخته می‌شود و هزینه کمتری برای ایجاد آن صرف می‌شود. تقریباً 80 درصد کوین‌های موجود در بازار توکن هستند، زیرا ایجاد آن‌ها بسیار ساده‌تر است و هرکسی که با کامپیوتر و ارزهای دیجیتال آشنایی داشته باشد می‌تواند یکی از آن‌ها را بسازد.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره آلت کوین ها و تفاوت آن‌ها با دیگر کریپتوکارنسی‌ها می توانید در صفحه بلاگ اکسبیتو آن را مشاهده نمایید. و یا می توانید برای خواندن درباره تفاوت آلت کوین و استیبل کوین بر روی لینک کلیک نمایید و همچنین می توانید درباره تفاوت آلت کوین و کوین بر روی لینک کلیک کنید.

به‌عنوان‌مثال اتریوم یک بلاکچین است و ارز دیجیتال اختصاصی آن اتر نام دارد. بااین‌حال بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر روی این بلاکچین ایجاد می‌شوند. اکثر تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها توکن‌ها در حال حاضر بر روی بلاکچین اتریوم ساخته می‌شوند، اگرچه بلاکچین‌های دیگری مانند سولانا هم در حال پیشرفت هستند. بلاکچین اتریوم امنیت بالایی دارد و به همین دلیل بسیاری از توسعه‌دهندگان توکن ارزهای خود را بر روی این بلاکچین می‌سازند. توکنهای ایجادشده بر روی بلاکچین اتریوم توکن ERC20 نام دارند. برای سرمایه گذاری در بلاکچین اتریوم و خرید اتریوم از اکسبیتو بر روی لینک کلیک نمایید تا به صفحه معاملات منتقل شوید. همچنین لازم به ذکر است که شما کاربران گرامی برای خرید و فروش و شروع معاملات خود نیاز به احراز هویت در سایت اکسبیتو دارید. بعد از احراز هویت باید کیف پولتان را فعال نمایید و سپس بعد از آن از طریق پنل کاربری‌تان، اطلاعات بانکی خود را اضافه نمایید. برای افزودن اطلاعات بانکی در حساب کاربری‌تان بر روی لینک کلیک نمایید.

کلام پایانی

برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال و انجام معاملات آن‌ها باید دانش کافی در این زمینه را به دست بیاورید. برای این کار می‌توانید از دوره‌های مختلف حضوری و آنلاین و همچنین سایت اکسبیتو استفاده کنید. این سایت مقاله‌های جامع و کاملی دارد که اطلاعات مفیدی را در حوزه ارزهای دیجیتال در اختیار شما قرار می‌دهد.

تفاوت توکن (Token) و کوین (Coin) چیست؟

یکی از اصطلاحات رایج در بازار ارزهای دیجیتال، کلمۀ توکن (Token) است. تفاوت توکن و کوین (Coin) یکی از سوالات رایج کاربران در این بازار است. هزاران پروژه بلاکچین و رمزارز بعد از بیت کوین به وجود آمدند که اهمیت این سوال را بیش از پیش نمایش می‌دهند. در این مقاله والکس، به بررسی تفاوت کوین‌ها و توکن‌ها می‌پردازیم.

کوین چیست؟

به هر رمزارزی که یک بلاکچین مستقل و پایدار داشته باشد، کوین گفته می‌شود. مثلا بیت کوین و اتریوم رمزارزهایی هستند که بلاکچین اختصاصی دارند. هر کوین از صفر طراحی و برنامه ریزی می‌شود و بلاکچین آن هدف خاصی را دنبال می‌کند. برای مثال بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم معتمد را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

هرچندکوین‌هاازصفرطراحیمی‌شوند،اماهرکوینمی‌تواندمنبعالهامکوین‌هایدیگرباشد.برایمثالاتریومبهاینخاطربهوجودآمدکهنقطه‌ضعف‌هایبیتکوینراپوششدهدوبرنامهایجامع‌ترازانارائهدهد.ویتالیکبوترین،خالقاتریوم،بلاکچینآنرابهصورتیکپلتفرمقراردادهوشمندارائهداد.

توکن چیست؟

توکن، یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قراردارد هوشمند مانند اتریوم است. این پلتفرم‌ها به کاربر اجازه می‌دهد تا از بلاکچین به نحو مورد نیاز خود استفاده کنند. ایجاد توکن‌هایی که از مشتقات بلاکچین اصلی هستند و مدیریت آن‌ها یکی از استفاده ها از این پلتفرم‌های قرارداد هوشمند است.

برای مثال، رمزارز تتر TRC20 یک توکن بر بستر بلاکچین ترون است. TRC20 یک پروتکل برای ساخت توکن در بلاکچین ترون است. توکن‌هایی که از یک پروتکل استفاده می‌کنند می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند. یعنی یک توکن تتر TRC20 را میتوان با یک توکن دیگر مانند بیت تورنت در یک تراکنش معامله کرد.

پروژه‌های توکن، بخش مهمی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. این تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها پروژه‌ها علاوه بر مزایای اصلی خود، برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. برای مثلا برای انتقال تتر بر بستر TRC20 باید کارمزد شبکه را به صورت ترون پرداخت کرد.

مهم‌ترین بلاکچین‌های میزبان توکن‌ها

در حال حاضر بلاکچین اتریوم با پروتکل ERC20 محبوب‌ترین بلاکچین برای میزبانی توکن‌ها است. بسیاری از توکن‌های محبوب مانند تتر ERC20 ، میکر یا EOSبر بستر اتریوم فعالیت می‌کنند.

بعد از اتریوم، بلاکچین‌های ترون (Tron)، کاسموس (Cosmos) و تزوس (Tezos) به ترتیب بلاکچین‌های محبوب برای میزبانی توکن‌ها هستند.

تفاوت بین کیف پول توکن‌ و کوین

یک تفاوت مهم بین توکن و کوین، کیف پول و نحوۀ ذخیره‌سازی این دارایی‌های دیجیتال است. هر کوین، نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد که در یک بلاکچین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم مجزا هستند و نمی‌توان برای مثال دارایی بیت کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد.

این قانون در مورد توکن‌ها صدق نمی‌کند. شما می‌توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کنید. گاهی ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نشان داده نشود، اما تراکنش تایید شده و امکان دسترسی به آن وجود خواهد داشت، هرچند گاهی نیاز به دانش فنی دارد. در مقالۀ زیر مفصل درمورد کیف پول‌های ارز دیجیتال بخوانید.

توکن‌ها چرا به وجود آمدند؟

همانطور که تا این بخش از مقاله گفتیم، کوین بلاکچین اختصاصی دارد ولی توکن می‌تواند بر بستر یک بلاکچین دیگر ایجاد شود. عملاً ساخت یک توکن دیجیتالی کمتر از یک ساعت زمان لازم دارد و هر کسی که دانش کافی دربارۀ بلاکچین و قراردادهای هوشمند داشته باشد، می‌تواند آن را ایجاد کند.

با این حال، صرفاً ایجاد یک توکن، برای موفقیت و ثروتمند شدن در بازار ارز دیجیتال کافی نیست. هر توکنی (مانند کوین‌ها) باید بین کاربران پذیرفته شده و در بازار ارزشمند محسوب شود.

یکی از دلایل ایجاد توکن‌ها هزینۀ طراحی و کدنویسی بلاکچین اختصاصی است که امنیت آن نیز ممکن است کافی نباشد استفاده از یک پروتکل مطمئن به جای طراحی از صفر، دغدغه‌های امنیتی فراوانی را برطرف می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC20 شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP2 را برای آن نوشت. ترون نیز یک مثال خوب دیگر برای این مورد است.

استفاده از چند بلاکچین نیز برای میزبانی، در بین بعضی توکن‌ها رایج است. استیبل کوین تتر بر بستر بلاکچین اتریوم، ترون و بایننس فعالیت می‌کند و ظرفیت بلاکچین‌های مختلفی را در پروژه خود به کار گرفته است.

کاربرد توکن‌ها و انواع آن

کوین‌ها معمولاً واسطه‌های پرداخت هستند. برای مثال بیت کوین یا اتریوم، معمولاً فقط به عنوان یک ارز دیجیتال که ارزش مادی دارد، شناخته می‌شوند. اما توکن‌ها، به خصوص توکن‌های موفق، با یک هدف و کاربرد خلق می‌شوند. برای مثال، توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است، با هدف حفظ ارزش سرمایه فعالان بازار در برابر نوسانات به وجود آمد.

توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند. به طور کلی سه نوع توکن در بازار وجود دارند:

1- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

2- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

3- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

4- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمزارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال 2020 آغاز به فعالیت کرد.

البته باید به این نکته اشاره کنیم که دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

صحبت پایانی

به طور کلی، تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد:

کوین‌ها بلاکچین اختصاصی دارند اما توکن‌ها از بستر سایر بلاکچین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند.

کوین‌ها معمولاً فقط واسطه معاملات هستند، اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند.

هر کوین، نیاز به کیف پول و آدرس اختصاصی دارد، اما توکن‌ها را می‌توان در تمام آدرس‌های بلاکچین میزبان ذخیره کرد.

کارمزد شبکه در کوین‌ها، از خود کوین برداشت می‌شود، اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاکچین کسر می‌شود.

تفاوت های توکن و کوین به زبان ساده

تفاوت های توکن و کوین به زبان ساده-ارسل دات کام

بسیاری از کسانی که به جهان بلاک چین و ارزهای رمزنگاری شده وارد می‌شوند، به درستی تعریف کوین و توکن و تفاوت آن‌ها را درک نمی‌کنند. اما بین کوین و توکن تفاوت‌های بسیار بزرگی وجود دارد.امروز قصد داریم تفاوت های این دو را به زبان ساده و با مثال هایی توضیح دهیم با ما همراه باشید.

سوالاتی که اکثر کاربران کرپیتوکارنسی ها آن را مطرح می سازند به چند دسته تقسیم می شود:

• توکن چه تفاوتی با کوین (Coin) دارد؟
• آیا توکن همان ارز دیجیتال است؟
• آلتکوین چیست؟
• آیا همه این اصطلاحات مترادف هم هستند؟

یک کوین مانند لایت‌کوین، از طریق ایجاد تغییراتی در کد اصلی بیت کوین ایجاد می‌شود. به این ارزهای دیجیتال، آلتکوین (Altcoin) نیز گفته می‌شود، زیرا به تناوب بیت کوین، می‌توانند استفاده شوند و کاربردهای آنها شبیه بیت‌کوین است.

از کوین‌ها برای موارد زیر استفاده می‌شود:

• برای انتقال پول (با استفاده از آن‌ها می‌توانید ارسال یا دریافت ارزش داشته باشید)
• به عنوان ماهیتی برای ذخیره‌سازی ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره کرد و بعد با چیز دیگری تعویض کرد)
• به عنوان واحد حساب (می‌توانید قیمت کالا یا خدمات را در آن‌ها لحاظ کنید)

در بلاک چین تراکنش ها عموما به شکل توکنیزه شده صورت می گیرد. این توکن ها به نام کریپتوکارنسی یا رمز ارز هم شناخته می شوند. یک توکن رمز ارز نگهدارند ارزش دارایی است و این که آن دارایی چیست بستگی به بلاک چین مورد نظر دارد.

در بلاک چین های اصلی مانند بیت کوین، رمز ارز BTC بیانگر ارزش اقتصادی است.

در بلاک چینی که بر اساس کالا بنا شده، مانند بلاک چین Hempcoin، رمز ارز THC بیانگر کناف صعنتی است.

توکن (tokens)

پروژه هایی هم مانند NEO/GAS، بلاک چین هایی با دو توکن هستند که در آن NEO یک توکن با ارزش دیجیتالی است و GAS به عنوان پاداش انجام تراکنش ها در شبکه NEO مورد استفاده قرار می گیرد.

بلاک چین هایی مانند اتریوم امکان توسعه توکن های رمز ارز دیگر را از طریق خود همین شبکه امکان پذیر می کنند که پروژه هایی مانند ترون، ایاس و ویچین حاصل توکن های بر پایه شبکه اتریوم هستند.

به این دلیل که اتریوم از سایر کوین ها ها پشتیبانی می کند، پروتکل های مختلفی که به نام استاندارد های Request for Comment یا ERC می گویند به وجود آمده است. ERC-20 یکی از محبوب ترین استاندارد ساخت توکن در شبکه اتریوم است که مورد استفاده توسعه دهندگان قرار می گیرد.

پلتفرم هایی که میزبان توکن های جدید هستند، مانند اتریوم، شکافی را در دنیای ارز رمز ایجاد کرده اند که در آن کوین به معنای رمز ارز های خود میزبانی مانند بیت کوین است در حالی که توکن برای معرفی توکن های اختصاصی میزبانی شده در بلاک چین های دیگر استفاده می شود.

به دلیل توانایی اتریوم در اجرای قرارداد های هوشمند، پروژه های غیرمتمرکز از این پلتفرم برای ثبت توکن ها استفاده می کنند. روی قرارداد های هوشمند می توان برنامه هایی برای پردازش توکن ها قرار داد که به عنوان مثال می توان برای دسته بندی آهنگ ها برای هر آهنگ یک توکن مخصوص ساخت.

مزیت های توکن

توکن های رمز ارز اصلی مزیت های خاص خود را هم دارند که می توان مثال هایی مانند کوین ناشناس مونرو و استیبل کوین هایی مانند تتر زد اما کوین های مشتق شده به بلاک چین های اصلی خود وابسته هستند.

توکن های رمز ارز معمولا با پردازش تراکنش های بلاک چین قابل استخراج هستند. هر بلاک چین روش خاص خود برای استخراج را داراست که از این روش ها می توان به اثبات کار، اثبات سهام، اثبات مهارت و ترکیبی از مدل های قبلی اشاره کرد.

توکن های رمز ارز در کیف پول ها نگهداری می شوند و با ترکیبی از کلید های عمومی و خصوصی می توان آن ها را به دیگری تبدیل کرد. بسیاری از رمز ارز ها به صورت پیشفرض به یکدیگر قابل تبدیل هستند ولی صرافی هایی مانند بایننس امکان تبدیل هر نوع ارز به دیگری را فراهم می کنند.

مزایای توکن های رمز ارز غیر قابل تغییر بودن، تایید، سرعت و هزینه پایین تراکنش های در مقایسه با پول رایج کشور هاست.

استفاده های خلافکارانه ای مانند خرید از دارک نت، استخدام هکر و اسکمر ترس دولت ها را درباره استفاده از رمز ارز زیاد کرده است.

با این حال بسیاری معتقدند توکن های رمز ارز آینده اقتصاد است و کوین هایی مانند بیت کوین توسط پذیرنده ها و سازمان های بیشتری به عنوان یک روش پرداخت پشتیبانی می شود.

تفاوت کوین و توکن

کوین‌ها دارای بلاک‌چین اختصاصی بوده اما توکن‌ها بر روی یک بلاک‌چین میزبان ایجاد می‌شوند.

کوین چیست؟

کوین (Coin)، نوعی دارایی دیجیتالی است که بر پایه الگوریتم‌های رمزنگاری ایجاد شده و ارزش را در طول زمان در شبکه بلاکچین ذخیره می‌کند. بلاکچین اختصاصی یکی از ویژگی‌های اصلی کوین‌ها و تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها مهم‌ترین عامل تفاوت کوین و توکن به‌شمار می‌رود. به بیان ساده‌تر، کوین‌ها دارای کیف پول و آدرس اختصاصی می‌باشند.

بیت‌کوین، نخستین و معروف‌ترین کوین‌ موجود در بازار ارزهای دیجیتال است که فعالیت خود را از سال 2009 آغازکرد.
بلاک‌چین‌های اتریوم با پروتکل ERC20، ترون(Tron)، کاسموس(Cosmos) و بلاک‌چین تزوس (Tezos)، مهم‌ترین بلاک‌چین‌های میزبان توکن‌ها در بازار ارزهای دیجیتال هستند.

ویژگی کوین‌ها

کوین‌ها در واقع همان پول دیجیتالی هستند که ویژگی‌های پول را به صورت غیرمتمرکز دربرمی‌گیرند:

• قابل انتقال هستند.
• قابل تقسیم و قابل تعویض هستند.
• در امور پرداختی، قابل پذیرش هستند.
• قابل استخراج بوده و عرضه محدودی دارند.
• دارای بلاک‌چین اختصاصی بوده و ماندگار هستند.
• به دارندگان، حق مشارکت در شبکه بلاکچین اختصاصی خود را می‌دهند.

انواع کوین

کوین‌ها در بازار ارزدیجیتال به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند : کوین‌های متمرکز و کوین‌های غیرمتمرکز

کوین‌ های متمرکز

کوین‌ها یا ارزهای دیجیتال متمرکز به آن دسته از کوین‌هایی گفته می‌شود که کارکردی مشابه پول دارند؛ با این تفاوت که در دنیای ارزهای دیجیتال به‌کار برده‌می‌شوند.

در معنای دقیق‌تر می‌توان گفت همان‌گونه که بانک‌ مرکزی، پول را چاپ و روانه بازار می‌کند تا کنترل عرضه و تقاضا را به‌دست گیرد، سازندگان کوین‌های متمرکز نیز با نظارت کامل این کوین‌ها را چاپ و وارد بازار ارزهای دیجیتال می‌کنند تا میزان عرضه و تقاضا را کنترل ‌کنند. کوین‌هایی همچون ریپل (XRP)، ایاس (EOS) و نئو (NEO).

کوین‌ های غیرمتمرکز

کوین‌ها یا ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که توسعه‌دهندگان در آن نقشی ندارند و تحت کنترل هیچ نهاد و سازمانی قرارنمی‌گیرند. اطلاعات مربوط به این کوین‌ها به‌جای آن‌که روی سرور مرکزی ذخیره شوند، روی هزاران سرور ذخیره می‌شوند.

بنابراین، احتمال دزدی و هک در آن‌ها ازبین می‌رود و شبکه‌ای امن و مطمئن در دسترس کاربران قرارمی‌گیرد. کوین‌هایی همچون اتریوم (ETH)، لایت‌کوین (LTC) و کاردانو (ADA).

کاربرد کوین‌ها

کوین‌ها کارکردی همانند پول واقعی دارند و تنها به عنوان روش پرداخت به‌کار می‌روند، به عنوان مثال برای خرید و فروش و کارهایی از این قبیل مورد استفاده قرار می‌گیرند.

به صورت جزئی، کاربرد کوین‌ها در سه مورد زیر خلاصه می‌شود:

• انتقال پول و حواله‌های بین‌المللی
• واحدی برای ارزش‌گذاری سایر کالاها و محصولات
• ذخیره‌ی ارزش و کسب سود از نگهداری یا خرید و فروش آن

توکن چیست؟

توکن‌ها نوع دیگری از دارایی‌های دیجیتالی هستند که برخلاف کوین‌ها دارای بلاک‌چین اختصاصی نیستند. بلکه با استفاده از قراردادهای هوشمند، بر روی یک بلاک‌چین دیگر که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. بنابراین توکن‌ها قابل استخراج نبوده و تنها برای مبادله مورد استفاده قرار می‌گیرند.بیشتر توکن‌ها بر بلاک‌چین اتریوم ساخته می‌شوند.

برخی معتقدند که توکن‌ها به این علت که دارای بلاک‌چین اختصاصی نیستند، اعتبار و ارزشی ندارند. اما در حقیقت این یک نظریه مردود و غیرقابل قبول است. چرا تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها که توکن‌ها علاوه ‌بر آن‌که یک دارایی دیجیتال محسوب می‌شوند، می‌توانند بیانگر سهم نیز باشند.

هدف از ساخت توکن چیست؟

حال با آشنایی با مفهوم کوین و توکن، ممکن است این سوال در ذهن شما شکل گرفته‌باشد که هدف از ساخت توکن چیست؟ چرا شرکت‌ها به جای ایجاد شبکه بلاک‌چین اختصاصی خود از بلاک‌چین سایر ارزهای دیجیتال استفاده می‌کنند؟

دلیل ساخت توکن به صورت کلی در تامین امنیت و کاهش هزینه‌ها خلاصه می‌شود. ایجاد بلاک‌چین اختصاصی سطح بالایی از دانش فنی، زمان و هزینه‌ی بالایی را می‌طلبد. اما سازمان‌ها می‌توانند با داشتن سطح مشخصی از دانش برنامه‌نویسی و با هزینه کم‌تر و تنها در عرض چند ساعت، توکن اختصاصی خود را با استفاده از قراردادهای هوشمند، بر بلاک‌چین‌های میزبان ایجادکنند.

در واقع مدیران پس از ایجاد توکن و ارائه ردمپ و مسیر اختصاصی آن، اعتمادسازی لازم را نسبت به پروژه خود شکل می‌دهند و از طریق انواع عرضه اولیه و فروش توکن به افراد، تامین مالی پروژه صورت می‌گیرد. به این ترتیب مسیر برای ایجاد بلاک‌چین اختصاصی، تا حدودی هموارتر می‌شود.

در برخی موارد نیز توکن‌ها دارای ماهیت کلاهبرداری و اسکم بوده و با هدف هک و سرقت دارایی‌های کیف‌پول میزبان ایجاد می‌شوند.

چگونه توکن‌های کلاهبرداری را تشخیص دهیم؟

• همان‌طور که می‌دانید وبسایت کوین مارکت کپ، معتبرترین مرجع برای شناخت پروژه‌های رمزارزیست. کاربران می‌توانند تمامی اطلاعات مربوط به یک ارزدیجیتال را در این وبسایت مشاهده کنند. توصیه ما به شما این است که قبل از هرگونه اقدام برای خرید یا سرمایه‌گذاری در یک توکن، داده‌های مربوط به آن را در این وبسایت بررسی کنید.

ایردراپ توکن‌ها

در بازار کریپتوکارنسی، اصطلاح ایردراپ (Airdrop) به معنای اهدای یک دارایی دیجیتالی به کاربران به صورت رایگان است. این مکانیسم معمولا با هدف جذب مخاطب برای شبکه‌های اجتماعی پروژه صورت می‌گیرد تا با شناساندن پروژه به فعالان جامعه کریپتوکارنسی، سرمایه‌گذارهایی برای تامین مالی آن جذب شوند.

ایردراپ‌ها معمولا به این صورت شکل می‌گیرند که افراد می‌توانند تحت شرایط خاصی همانند پیوستن به کمپین‌ها یا شبکه‌های اجتماعی پروژه و اشتراک‌گذاری آن با دیگران، تعداد مشخصی از آن توکن را در قالب پاداش برای مشارکت، در کیف‌پول‌های خود دریافت کنند.

انواع توکن‌ها

توکن‌ها نسبت به کوین‌ها، کاربرد و انواع مختلفی دارند. با توجه به کاربرد توکن‌ها، می‌توان آن‌ها را در نه نوع توکن‌های مثلی، توکن‌های غیرمثلی، توکن‌های ارزی، توکن‌های حاکمیتی، توکن‌های اوراق بهادار، توکن‌های دارایی، توکن‌های کاربردی، توکن‌های سهمی و توکن‌های جایزه دسته‌بندی کرد.

• توکن‌های مثلی(Fungible Tokens):

• توکن‌های غیرمثلی یا NFTها (Non-Fungible Tokens):

• توکن‌های ارزی(Currency Tokens):

• توکن‌های حاکمیتی(Government Tokens):

• توکن‌های بهادار(Security Tokens):

• توکن‌های دارایی(Asset Tokens):

• توکن‌های کاربردی(Utility Tokens):

• توکن‌های سهمی (Equity Tokens):

• توکن‌های جایزه(Reward Tokens):

توکن‌ سوزی، مکانیسمی برای حفظ ارزش توکن‌ها

توکن سوزی (Token burn)، فرایندی است که در آن بنیان‌گذاران تعداد مشخصی از توکن‌ یا کوین‌ را به صورت عمدی و غیرقابل بازگشت، به کیف پول‌های ناشناخته ارسال می‌کنند.

توکن سوزی با تکیه بر اصل عرضه و تقاضا ایجاد می‌شود. مطابق با قانون عرضه و تقاضا، هرچه کالا یا محصولی کم‌یاب باشد، ارزش بیشتری خواهد داشت. هدف اصلی از توکن سوزی این است که تعداد توکن‌های درگردش کاهش یافته و از این طریق ارزش آن در طول زمان افزایش یابد. به این ترتیب، افراد بیشتری برای خرید و سرمایه‌گذاری در آن پروژه علاقمند خواهندشد.

تفاوت کوین و توکن

همان‌طور که در ابتدای مقاله ذکر کردیم، اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن در وجود بلاک‌چین اختصاصی است. کوین‌ها بر بلاک‌چین اختصاصی خود ایجاد می‌شوند. در حالی که توکن‌ها بر بلاک‌چین‌های میزبان ایجاد می‌شوند و دارای شبکه اختصای نیستند. سایر تفاوت‌های این دو دارایی دیجیتالی نیز از همین تفاوت ناشی می‌شود.

کوین	توکن
بر بلاک‌چین اختصاصی خود ایجاد می‌شوند.	دارای بلاک‌چین اختصاصی نبوده و بر بلاک‌چین میزبان ایجاد می‌شوند.
اصلی‌ترین کاربرد آن‌ها در امور پرداختی است.	دارای کاربردهای گوناگون از جمله واسطه پرداخت و سهام هستند.
در آدرس‌های اختصاصی خود ذخیره می‌شوند.	در کیف‌پول‌ بلاک‌چین میزبان ذخیره می‌شوند.
مشهورترین کوین در بازار ارزهای دیجیتال؛ بیتکوین	پرکاربردترین توکن در بازار ارزهای دیجیتال؛ تتر

کوین چیست؟

کوین‌ها نوعی از دارایی‌های دیجیتال هستند که در امور پرداختی استفاده می‌شوند. کوین‌ها بر بلاک‌چین اختصاصی خود ایجاد و ذخیره می‌شوند.

توکن چیست؟

توکن‌ها نوعی از دارایی‌های دیجیتال هستند که دارای بلاک‌چین اختصاصی نیستند و بر بلاک‌چین شبکه‌های میزبان ایجاد و ذخیره می‌شوند. این دارایی‌ها علاوه‌بر نقش واسطه پرداخت، کاربردهای متعدد دیگری نیز دارند.

هدف از ایجاد توکن چیست؟

ایجاد بلاک‌چین اختصاصی فرایندیست که دانش تخصصی، هزینه و زمان زیادی را می‌طلبد. به همین منظور صاحبان پروژه‌های رمزارزی، به منظور تامین مالی، توکن‌های اختصاصی پروژه را در بلاک‌چین‌هایی که هم‌اکنون وجود دارند ایجاد می‌کنند.

در مرحله بعدی آن را از طریق رویدادهای عرضه اولیه به افراد واگذار می‌کنند و از این طریق سرمایه لازم جهت پیشرفت و ادامه مسیر پروژه را جذب می‌کنند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

کوین‌ها بر بلاک‌چین اختصاصی خود ایجاد می‌شوند و اصلی‌ترین کاربرد آن‌ها در تسهیل امور پرداختی است. توکن‌ها اما دارای بلاک‌چین اختصاصی نیستند و بر بلاک‌چین‌هایی که در حال حاضر وجود دارند، ایجاد می‌شوند. توکن‌ها علاوه‌بر اینکه در امور پرداختی استفاده می‌شوند، کاربردهای دیگری نظیر سهام نیز دارند.

چگونه اعتبار توکن‌ها را تشخیص دهیم؟

در ابتدا لازم است تا نام توکن را در وبسایت کوین مارکت کپ جستجو کنید. در صورتی که اطلاعات مربوط به پروژه در این وبسایت موجود نبود، احتمالا با یک پروژه کلاهبرداری روبه‌رو هستید. در صورتی که اطلاعات مربوط به پروژه را در این وبسایت یافتید، به بررسی پلتفرم‌هایی که امکان خرید و فروش این توکن در آن‌ها فراهم است، بپردازید.

در صورتی که این توکن در صرافی‌های معتبر و با حجم معاملاتی بالا لیست شده‌باشد، می‌توان نسبت به اعتبار بالای آن اطمینان خاطر پیداکرد.

توکن‌ها را در چه کیف پول‌هایی نگهداری کنیم؟

توکن‌ها را می‌توانید بسته بر نوع بلاک‌چینی که در آن ایجاد شده‌اند، در کیف‌پول‌های صرافی‌ها یا کیف‌پول‌های نرم‌افزاری همچون تراست ولت (Trust wallet)، انجین ولت (Enjin wallet)، آلفا ولت (Alpha wallet) و متاماسک (Metamask) نگهداری‌کنید.

توکن سوزی به چه معناست؟

توکن سوزی مکانیسیمی است که برای متعادل کردن تعداد توکن‌های گردش و حفظ ارزش آن اجرا می‌شود. به این صورت که بنیان‌گذاران پروژه رمزارزی، در دوره‌های زمانی تعیین‌شده، تعداد مشخصی از توکن‌ها را به کیف‌ پول‌های بدون بازگشت ارسال می‌کنند.

به این ترتیب، این تعداد توکن از چرخه خرید و فروش خارج شده و طبق اصل عرضه و تقاضا، با کاهش عرضه، ارزش دارایی در بلندمدت حفظ می‌شود.

کوین‌ها برای سرمایه‌گذاری بهتر هستند یا توکن‌ها؟

برخی افراد تصور می‌کنند توکن‌ها به علت نداشتن بلاک‌چین اختصاصی، گزینه‌ مناسبی برای سرمایه‌گذاری نیستند. در صورتی که این تصور کاملا غلط است. بسیاری از توکن‌ها در بازار ارزهای دیجیتال وجود دارند که با داشتن بنیاد قدرتمند، موفق به جذب سرمایه‌های کلان شدند و به موفقیت‌های بزرگ و پایداری دست‌یافتند.

برای مثال ارزدیجیتال بایننس کوین با نماد BNB، یکی از نمونه‌های موفق توکن‌هاست. BNB ابتدا در بلاک‌چین اتریوم ایجاد شد و جهش‌های قیمتی خوبی را تجربه‌کرد و توانست سودهای قابل‌توجهی را نصیب سرمایه‌گذاران کند.

در عین حال چه بسیارند افرادی که در سال‌های اخیر مبالغ زیادی را در توکن‌های گوناگون سرمایه‌گذاری کردند. اما درحال حاضر این توکن‌ها حتی وجود خارجی ندارند و این افراد تمام سرمایه خود را از دست دادند.

بنابراین اعتبار و بازدهی یک پروژه، ارتباط چندانی به ماهیت کوین یا توکن بودن ندارد. بلکه لازم است تا قبل از هرگونه اقدام برای سرمایه‌گذاری، پیرامون بنیاد و اهداف مربوط به پروژه کوین تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها یا توکن، بررسی و ارزیابی‌های لازم را به عمل آورد.

جمع‌بندی

کوین‌ها و توکن‌ها دو نوع متفاوت و در عین حال محبوب از دارایی‌های دیجیتال هستند که هر یک کاربرد و ویژگی‌های منحصربه‌خود را دارند. مهم‌ترین تفاوت کوین و توکن در وجود بلاک‌چین اختصاصی می‌باشد. به این صورت که کوین‌ها بر بلاک‌چین اختصاصی خود ایجاد و ذخیره می‌شوند.

اما توکن‌ها به منظور افزایش امنیت و کاهش هزینه در ابتدای پروژه، با استفاده از قراردادهای هوشمند در بلاک‌چین‌های میزبان مثل بلاک‌چین اتریوم و ترون ایجاد و ذخیره می‌شوند. دومین تفاوت کوین و توکن مربوط به کاربرد آن‌هاست. اصلی‌ترین کاربرد کوین‌ها در انجام امور پرداختی و ذخیره ارزش است. اما توکن‌ها علاوه‌بر اینکه می‌توانند به عنوان واسطه در معاملات استفاده شوند، کاربردهای دیگری نیز هم‌چون ایفای نقش سهام دارند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

امروز، ما به موضوعی نگاه خواهیم کرد که اغلب افرادی را که تازه با ارزهای دیجیتال آشنا هستند را گیج می‌کند – فرق کوین و توکن.

گاهی اوقات افراد از اصطلاح “کوین” برای اشاره به آنچه که دیگران “توکن” می‌نامند و “توکن” برای اشاره به آنچه که دیگران “کوین” می‌نامند استفاده می‌کنند. برخی از افراد از هر یک از نام‌ها برای اشاره به تمام دارایی‌های دیجیتال موجود در حال حاضر استفاده می‌کنند.

با این حال، تفاوت‌های بسیار زیادی بین کوین‌ها و توکن‌های کریپتو وجود دارد، بنابراین مهم است که بدانید آن‌ها چه چیزی هستند!

این مقاله فرق کوین و توکن با بررسی اینکه چرا انقدر سردرگمی در مورد این دو عبارت وجود دارد شروع می‌شود. سپس توضیحاتی در مورد اینکه کوین‌ها و توکن‌ها واقعا چه هستند، ارائه می‌کند، نمونه‌هایی از کوین‌ها و توکن‌ها را در اختیار شما قرار می‌دهد و نحوه استفاده از هر کدام را توضیح می‌دهد.

در پایان این مقاله، شما همچنین می‌توانید تشخیص دهید که یک دارایی دیجیتال یک توکن است یا یک کوین. دقیقاً برای کدام اینجا آمده‌اید؟

بنابراین، بیایید شروع کنیم!

آنچه در این مقاله می‌خوانید

تفاوت کوین و توکن: کوین چیست؟

کوین دیجیتال دارایی است که بومی بلاکچین خودش است. به بیت کوین، لایت کوین یا اتر فکر کنید. هر یک از این کوین‌ها در بلاکچین مخصوص به خود وجود دارند.

بنابراین، برای اینکه این موضوع کمی واضح‌تر شود:

بر روی بلاکچین بیت کوین عمل می‌کند. بر روی بلاکچین اتریوم عمل می‌کند.
• نئو بر روی بلاکچین نئو عمل می‌کند.

تراکنش‌های کوین‌های دیجیتال را می‌توان از فردی به فرد دیگر انجام داد. با این حال، هنگام ارسال و دریافت هیچ کوین فیزیکی حرکت نمی‌کند. تمام «کوین‌ها» به‌عنوان داده‌ها در یک پایگاه داده عظیم جهانی وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاکچین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری می‌کند و توسط رایانه‌های سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شود.

کوین‌ها چگونه استفاده می‌شوند؟

کوین‌های دیجیتال معمولاً به همان روشی استفاده می‌شوند که یک سکه واقعی استفاده می‌شود – به عنوان پول. شما می‌توانید به کوین‌هایی مانند بیت کوین، لایت کوین و مونرو فکر کنید، درست مانند کوین‌های موجود در کیف پول یا سکه‌های موجود در قلک خود. اغلب، آن‌ها هدف دیگری جز استفاده به عنوان پول ندارند. این کوین‌های “فقط نقدی” استفاده می‌شوند:

• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از آن‌ها ارزش بدهید و دریافت کنید)
• به عنوان یک ذخیره ارزش (آن‌ها را می‌توان ذخیره کرد و بعداً با چیز مفیدی تعویض کرد)
• به عنوان یک واحد حساب (شما می‌توانید کالاها یا خدمات را با آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

بیایید از بیت کوین به عنوان مثال استفاده کنیم تا مطمئن شویم که عبارات بالا را درک می‌کنید.

• از بیت کوین می‌توان برای پرداخت کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکان‌های واقعی استفاده کرد.
• شما می‌توانید آن را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها برای آن نمی‌افتد. بعداً می‌توانید آن را با چیزی با ارزش برابر عوض کنید.
• چیزهایی که می‌خرید را نیز می‌توانید با بیت‌کوین قیمت‌گذاری کنید.

به جز این مصارف پولی، هیچ استفاده دیگری برای بیت کوین وجود ندارد. برای کسب بیت کوین بیشتر نمی‌توان آن را شرط‌بندی کرد و نیازی به استفاده از آن برای اجرای برنامه خاصی نیست. به عنوان پول استفاده می‌شود و بس.

با این حال، برخی از کوین‌های دیجیتال (مانند اتریوم، NEO و DASH) ویژگی‌های بیشتری نسبت به اینکه فقط به‌عنوان یک شکل پول مفید باشند، دارند. ما این موارد را در زیر فهرست کرده‌ایم:

• اتریوم (ETH) برای تامین تراکنش‌ها در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. توکن‌ها را می‌توان بر روی اتریوم ساخت، اما اتریوم همچنان برای ارسال توکن مورد نیاز است. هزینه های ماینینگ را تامین می‌کند (به رایانه‌هایی که تراکنش‌های شبکه اتریوم را تأیید می‌کنند پرداخت می‌کند).
• نئو (NEO) برای کسب سود سهام در یک کیف پول قرار می‌گیرد. این سود به عنوان GAS شناخته می‌شود. توکن‌ها را می‌توان بر روی NEO ساخت، درست مانند اتریوم. هنگام ارسال توکن در شبکه نئو، باید GAS را به عنوان کارمزد تراکنش بپردازید، به همان روشی که اتریوم برای پرداخت هزینه‌های اتریوم استفاده می‌شود.
• در نهایت، نگه داشتن مقدار کافی دَش (DASH) به کاربران این امکان را می‌دهد تا در مورد تصمیمات مهم شبکه دَش رأی دهند. اگر ایده‌ای برای ارتقا‌‌ء شبکه DASH پیشنهاد شده باشد، کسانی که DASH کافی دارند می‌توانند برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا ارتقا باید انجام شود رای دهند. این حق رای به دارندگان DASH اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر داشته باشند.

نمونه‌هایی از کوین‌ها

تمام دارایی‌های دیجیتال با ارزش بازار امروز به عنوان کوین تعریف می‌شوند. با این حال، همه کوین‌ها ارزش زیادی ندارند. وب سایت کوین مارکت کپ بیش از 900 نمونه مختلف از کوین‌ها را فهرست کرده است.

البته، ما قصد نداریم تک تک کوین‌های دیجیتال را در اینجا فهرست کنیم. شما می توانید لیست کامل را در کوین مارکت کپ مشاهده کنید. با این حال، ما برخی از آشناترها و نشانگرهای آن‌ها را آورده‌ایم. این باید به درک شما از منظور ما در هنگام استفاده از اصطلاح “کوین” کمک کند.

تفاوت کوین و توکن: توکن چیست؟

توکن‌ها اغلب کوین‌های دیجیتال نامیده می‌شوند. با این حال، این درست نیست. یک تفاوت اساسی وجود دارد!

توکن‌ها روی بلاکچین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن بلاکچین اتریوم است. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می‌شوند به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می‌شوند.

با این حال، موارد دیگری مانند NEO ،Waves ،Lisk و Stratis وجود دارد. در حالی که همان‌طور که در بالا ذکر شد، توکن‌های روی پلتفرم اتریوم به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند، NEO از توکن‌هایی به نام توکن‌های NEP-5 استفاده می‌کند.

هر کسی می‌تواند توکن سفارشی خود را در یکی از این پلتفرم‌ها بسازد.

تفاوت کوین و توکن: چگونه توکن ها ایجاد می‌شوند؟

ایجاد یک توکن به طرز شگفت آوری توانایی فنی کمی نیاز دارد. ما آن را به یک تازه کار کامل توصیه نمی‌کنیم، اما برای کسی که کمی تجربه برنامه نویسی دارد، آنقدر که فکر می‌کنید طول نمی‌کشد. البته این کار به توسعه دهنده نیاز دارد که برخی از کوین‌های بومی را برای بلاک چینی که توکن روی آن ایجاد می‌شود خرج کند.

به عنوان مثال، اگر توکن در اتریوم ایجاد شود، سازنده باید مقداری اتریوم هزینه کند تا ماینرهای شبکه را وادار به تایید تراکنش توکن ایجاد شده کند.

مهم است که به یاد داشته باشید که برای همه تراکنش‌های توکن در یک بلاکچین، نه فقط برای ایجاد توکن، باید کارمزد پرداخت شود. بنابراین، هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شده است باید از کوین های اتریوم برای انتقال توکن‌های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند.

این همان روشی است که تراکنش‌های کوین باید به کسانی که شبکه را تامین می‌کنند، کارمزد پرداخت کند.

هدف ایجاد توکن‌ها

بیشتر توکن‌ها برای استفاده با برنامه های غیرمتمرکز یا dApps وجود دارند. هنگامی که توسعه دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد می‌خواهند بسازند و این توکن های جدید در هنگام ایجاد به کجا ارسال شوند. آنها در این مرحله مقداری از ارز دیجیتال بومی را روی بلاکچینی که توکن را روی آن ایجاد می‌کنند پرداخت می‌کنند.

پس از ایجاد، توکن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه‌ای که برای آن طراحی شده‌اند استفاده می‌شوند.

به عنوان مثال، Musicoin توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی‌های مختلف پلتفرم Musicoin را می‌دهد که می‌تواند تماشای یک موزیک ویدیو یا پخش یک آهنگ باشد.

بایننس (صرافی) نیز توکن خاص خود را دارد. هنگامی که کاربران با BNB (توکن بایننس) معامله می‌کنند، کارمزد آن‌ها 25٪ کمتر است.

برخی از توکن‌ها برای یک هدف کاملاً متفاوت ایجاد می شوند: برای نشان دادن یک چیز فیزیکی. فرض کنید می‌خواستید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. شما نمی توانید خانه خود را به صورت فیزیکی در قرارداد هوشمند قرار دهید، می توانید؟ خیر.

بنابراین، در عوض، می‌توانید از یک نشانه که نشان دهنده خانه شما است استفاده کنید.

WePower (WPR) نمونه خوبی از یک توکن است که یک چیز فیزیکی را نشان می‌دهد – نشان دهنده الکتریسیته است. پروژه WePower یک dApp است که به کاربران اجازه می‌دهد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، برق را روی بلاکچین خریداری و بفروشند. توکن آن (WPR) مقدار معینی از انرژی را نشان می‌دهد.

یک مزیت بزرگ از ایجاد یک توکن

از آنجایی که توسعه‌دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاکچین خود را ایجاد کند، در زمان و منابع آن‌ها صرفه‌جویی می‌کند. آن‌ها می‌توانند از ویژگی‌های ارز دیجیتال با برنامه خود استفاده کنند و در عین حال از امنیت بلاکچین بومی نیز بهره ببرند.

زمان تنها چیزی نیست که آن‌ها نجات می‌دهند – اگر آن‌ها بلاکچین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد کنند، باید ماینرهایی را نیز برای تأیید تراکنش‌های خود پیدا کنند.

برای ایجاد یک بلاکچین قوی که نتوان به آن حمله کرد، ماینرهای زیادی نیاز دارند. برای بسیاری از رایانه‌ها کار بر روی یک بلاکچین مشترک که چندین برنامه می‌توانند روی آن اجرا شوند بسیار منطقی‌تر است تا هزاران بلاکچین ضعیف و عمدتاً متمرکز.

این فقط یک فرآیند بسیار طولانی‌تر و گران‌تر است.

تفاوت کوین و توکن: نگاهی بیشتر به تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها نحوه کار توکن‌ها

توکن‌ها برای تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز که بر روی بلاکچین‌های مختلف ساخته شده‌اند استفاده می‌شوند. یک مثال خوب Civic است. Civic از توکنی به نام CVC استفاده می‌کند.

برنامه آن‌ها هویت‌های رمزگذاری شده در بلاکچین اتریوم را ردیابی می‌کند. هدف آن ارائه روشی ارزان‌تر، قابل اعتمادتر و کارآمدتر برای بررسی هویت است. بیایید ببینیم چگونه کار می‌کند.

اگر به تعطیلات خارجی می‌روید، باید هویت خود را در مکان‌های زیادی در راه تأیید کنید. اولین مورد ممکن است شرکت هواپیمایی باشد. اگر ایرلاین شریک Civic بود، برای شما یک کد QR می‌فرستاد تا اطلاعاتی درباره شما (مسافر) بپرسد.

با استفاده از برنامه Civic، اطلاعات خود را مستقیماً از دستگاه تلفن همراه خود به شرکت ارسال می‌کنید. اطلاعات در دستگاه ذخیره می‌شود اما به طور کامل رمزگذاری شده است. این از دزدیده شدن آن جلوگیری می‌کند. اثر انگشت یا اسکن عنبیه می تواند ثابت کند که شما مالک داده‌های دریافتی هستید.

سپس می‌توانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتال خود استفاده می‌کنید، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاکچین تأیید کند. هر چه تعداد دفعات استفاده از برنامه بیشتر باشد، اشخاص ثالث به هویت دیجیتالی ذخیره شده در Civic اعتماد بیشتری دارند.

خود توکن CVC برای تراکنش در این خدمات مرتبط با هویت تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها استفاده می‌شود. برای پرداخت به تائیدکنندگان شناسه‌ها (بانک‌ها، دولت‌ها و سایر منابع مورد اعتماد) برای انجام بررسی‌های لازم «مشتری خود را بشناسید» استفاده می‌شود. سپس سوابق در بلاکچین (پایگاه داده) ذخیره می‌شود.

مقداری CVC نیز برای شما (کاربر) ارسال می‌شود. این برای تشویق استفاده از Civic است زیرا شرکت‌هایی که به تأیید اسناد نیاز دارند در نهایت نیاز به خرید توکن‌های بیشتری از کاربران دارند. این یک اقتصاد را ایجاد می‌کند که در آن همه برای مشارکت پاداش دریافت می‌کنند.

همانطور که می‌بینید، توکن Civic به گونه‌ای کار می‌کند که چیزی بیش از صرفا پولی است. همچنین، پلتفرم سیویک BTC ،ETH یا NEO را برای استفاده از خدمات آن‌ها نمی‌پذیرد – این فقط توکن CVC است. البته هر تراکنش به مقداری اتریوم نیز نیاز دارد، زیرا بر روی بلاکچین اتریوم ساخته شده است و ماینرها باید پول پرداخت کنند.

انواع توکن امنیتی، توکن پرداخت، توکن سهام و توکن کاربردی

در نهایت، در تعریف توکن، اجازه دهید به چند نوع مختلف توکن نگاهی بیندازیم. آنها به عنوان توکن‌های امنیتی، توکن‌های پرداخت، توکن‌های سهام و توکن‌های کاربردی شناخته می‌شوند.

در فوریه 2018، تنظیم‌کننده‌های مالی سوئیس FINMA دستورالعمل‌هایی را منتشر کردند که مشخص می‌کرد توکن‌های امنیت، سهام، سودمند و پرداخت چه چیزی هستند. این برای کمک به آن‌ها بود که در مورد نحوه برخورد با توکن‌های مختلف هنگام در نظر گرفتن قانونی بودن آن‌ها کار کنند:

• توکن‌های امنیتی – بیشتر توکن‌های صادر شده توسط ICO توکن‌های امنیتی هستند. شخصی که آن‌ها را خریداری می‌کند، پول خود را با انتظار سود در ICO سرمایه‌گذاری می‌کند. بر اساس قوانین سوئیس، با این اوراق مانند اوراق بهادار سنتی رفتار می‌شود.
• توکن‌های سهام – اگر یک توکن نشان دهنده برخی از سهام یا سهام در شرکتی باشد که آن را منتشر می‌کند، یک توکن سهام است. با این حال، تعداد کمی از شرکت‌ها از این ICO استفاده کرده‌اند، زیرا دستورالعمل‌های نظارتی زیادی در مورد اینکه چه چیزی قانونی است و چه چیزی نیست وجود ندارد.
• توکن‌های کاربردی – توکن‌های سودمند نیز نامیده می‌شوند. این توکن‌ها برای دسترسی افراد به یک محصول یا خدمات استفاده می‌شوند. آنها همچنین نادر هستند زیرا انتظار می‌رود بیشتر توکن‌ها بر اساس عرضه محدود آن‌ها ارزش بیشتری پیدا کنند.
• توکن‌های پرداخت – هدف دیگری جز پرداخت برای کالاها و خدمات ندارند.

هنگامی که آن‌ها انواع توکن‌های موجود را طبقه بندی کردند، FINMA مراقب بود که هر توکن در بیش از یک دسته قرار گیرد.

این احتمال وجود دارد که با تثبیت فضا، تنظیم کنندگان مالی بیشتری تعاریف متفاوتی ارائه دهند. ICOها و توکن‌ها هنوز مفاهیم بسیار جدیدی هستند. قابل درک است که قانون هنوز کاملاً رعایت نشده است.

نتیجه گیری و درک کامل تفاوت کوین و توکن

اکنون باید بفهمید که وقتی کسی می‌گوید “کوین” و “توکن” دیجیتال، منظور چیست. بالاخره آنقدر گیج کننده نبود، اینطور نیست؟

اکنون باید تعریف ساده کوین و توکن را بدانید: کوین‌ها بومی بلاکچین خود هستند در حالی که توکن‌ها بر روی بلاکچین دیگری مانند اتریوم، NEO یا Waves ساخته شده‌اند.

همچنین باید رایج‌ترین کاربردهای کوین و توکن را بدانید. کوین‌ها اغلب به عنوان پول استفاده می‌شوند. با این حال، برخی از کوین‌ها کاربردهای دیگری نیز دارند. این موارد شامل استفاده برای سوخت رسانی به برنامه‌ها، استفاده به عنوان سهام برای اعتبارسنجی تراکنش در یک شبکه، یا استفاده برای سوخت قراردادهای هوشمند و تراکنش‌های توکن است.

در همین حال، توکن‌ها هدف متفاوتی را دنبال می‌کنند. اگر آن‌ها برای استفاده در dApp ایجاد شده باشند، هدف آن‌ها به خود برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، آن‌ها برای ویژگی‌هایی مانند حق رای هستند. در موارد دیگر، از آن‌ها برای تراکنش‌های روی dApp (مانند Civic) یا پاداش دادن به کاربران با چیزهایی مانند هزینه های تخفیف دار و غیره (مانند Binance) استفاده می‌شود.

نمونه‌های زیادی از کوین‌ها و توکن‌ها به شما داده شده است تا به شما کمک کند تا درک روشنی از منظور ما از هر عبارت داشته باشید.

بنابراین، اکنون که تعریف کوین و توکن را می‌دانید، به رمزارزهای مورد علاقه خود فکر کنید…آیا آن‌ها کوین هستند یا توکن؟ اگر مطمئن نیستید از ما بپرسید و ما تأیید می‌‌کنیم که آن‌ها کدام هستند!